Η Θεία Λειτουργία θά πρέπει νά ἔχει ἠρεμία, προσοχή, ἀφοσίωση,
ἔμπνευση (κατά τόν π. Σωφρόνιο τοῦ Essex). Κυρίως γιά τό λειτουργό ἱερέα.
Γι’ αὐτό χρειάζεται περιβάλλον πού δέν θά τόν διασπᾶ:
μάζεμα λογισμῶν ἀλλά καί σέ ἀναγκαῖες ὧρες ἡ παρουσία τοῦ λαϊκοῦ στό ἱερό.
Τότε ἔρχεται καί μένει ὡς ἠρεμία, ἀνάπαυση.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Η παραδοχή τής ύπαρξης του Θεού
δεν είναι αρκετή για να δώσει νόημα
και ελπίδα και χαρά.
Άλλωστε, όπως μας αναφέρει η Αγία Γραφή,
κι ο σατανάς πιστεύει στο Θεό
με την έννοια ότι παραδέχεται ότι υπάρχει.
Η πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη.
«Πιστεύω στο Θεό» πάει να πει ότι τον εμπιστεύομαι,
ακόμα κι αν γίνονται όλα αντίθετα απ’ ό,τι περιμένω.
Τον εμπιστεύομαι ακόμα κι αν σιωπά.
