π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους

Σχόλιο στό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς Β Νηστειῶν

Ἡ Β΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ὡς συνέχεια τῆς Α΄, μᾶς μιλάει γιά τό ἐφικτό τῆς ἕνωσής μας μέ τόν Θεόν τῆς Ἀληθείας, τόν Θεόν τῶν Πατέρων μας. Ἡ θεολογία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, πού εἶναι ἡ θεολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, παρέχει ἀσφάλεια γιά ὅσους θέλουν νά νικήσουν τόν θάνατο μέ τό Νικητή τοῦ θανάτου.

Τό Εὐαγγέλιο πού διάβαζεται τή μέρα αὐτή, ἀποκαλύπτει τή δυναμική τῆς πίστης τῆς Ἐκκλησίας. Μπροστά στό Χριστό κατεβαίνει ἀπό τή στέγη ὁ παράλυτος «αἰρόμενος ὑπό τεσσάρων», ἀφοῦ δέν ὑπῆρχε χῶρος νά περάσουν ἕνεκα τοῦ πλήθους. Ὁ Κύριος «ἰδών τήν πίστιν αὐτῶν» θεραπεύει τόν ἀσθενῆ.

Ἡ πίστη τῶν ἄλλων - τῆς Ἐκκλησίας, ἐνεργοποιεῖ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί ἐπιτελεῖ τήν θεραπείαν, τήν ἀλλαγή μας. Ἡ μοναξιά εἶναι ἀπομόνωση πού προκαλεῖ συνέχιση τῆς ἀσθένειας, θλίψη καί μιζέρια.

Δέν εἶναι στή φύση μας ἡ ἀπομόνωση. Πλαστήκαμε γιά νά κοινωνοῦμε μέ τούς ἄλλους, νά ἑνωνόμαστε καί νά πετυχαίνουμε τήν ὁλοκλήρωσή μας, τό καθ’ ὁμοίωση.

Τό «οὐ καλόν εἶναι τόν ἄνθρωπον μόνον ἐπί τῆς γῆς», σίγουρα δέν ἐννοοῦσε μόνο τό γάμο. Ἡ σχέση πού φαίνεται στόν ἔρωτα, στή φιλία, στήν ἐπικοινωνία μέ τούς ἄλλους, γίνεται πηγή ζωῆς. «Ἐν τῇ ἑνώσῃ τό εἶναι ἔχουμε», κατά τόν Ἱω. Χρυσόστομο

Ἡ Ἐκκλησία, μέ τή θεολογία της καί τή ζωή της, μᾶς ἀποκαλύπτει καί μᾶς προσφέρει τόν τρόπο πού θά ὁλοκληρωθοῦμε, δηλαδή νά σωθοῦμε, γιατί μᾶς ἑνώνει μέ τόν Θεό καί τούς συνανθρώπους μας. Μιά ἕνωση πού ὑπερβαίνει τή φθαρτότητα τοῦ κόσμου τούτου (συγγένεια, φιλία, κλπ) καί τή διαιωνίζει στήν αἰωνιότητα, πού ὄχι μόνο δέν ἔχει τέλος ἀλλά τήν αὐξάνει συνεχῶς μέσα στή χαρά τῆς Θεϊκῆς παρουσίας «σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις».