Γέροντα Παναῆ της Λύσης
Πάει ἡ μισή μας ζωή σέ ὕπνο. Ζωή κοιμισμένη. Πρέπει νά κλέφτουμε κάτι ἀπό τή νύκτα γιά ν’ αὐξηθοῦν οἱ ὧρες τῆς ἡμέρας. Ἡ νύκτα προσφέρεται γιά προσευχή καί πνευματική ἀνάταση. Δίπλα στήν κούνια τοῦ μωροῦ, μέσα σέ ἐρημοκκλήσια, σέ χώρους ἥσυχους τή νύκτα, οἱ ἡσυχαστές, οἱ ἥρωες, οἱ φιλόσοφοι, οἱ ἅγιοι, ψάχνουν νά βροῦν τό γιατί καί τό πῶς. Ὅσοι αἰσθάνονται βαθειά τήν ἀποστολή τους ἀγρυπνοῦν, γιά τό δικό τους καλό. Ἴσως πιό πολύ γιά τό καλό ὅλων μας. Ὁ Μ. Βασίλειος ἐργαζόταν ἐντατικά, ὅμως ἀγρυπνοῦσε καί προσευχόταν. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε «ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις». Κατά τή διάρκεια τῆς νύκτας ἡ ψυχή κατανύσσεται καί δημιουργεῖ...
Πολλές φορές στή σιγή τῆς βραδιᾶς ἀπολαμβάνει ἡ καρδιά τούς ψιθυρισμούς τοῦ Πνεύματος. Γίνεται ἕνας δέκτης ἡ ψυχή πού ἑλκύει τό ἀνέσπερο φῶς. Σέ ξάγρυπνους τσοπάνηδες ἀποκάλυψε ὁ Θεός τό γεγονός τῆς Γέννησης. Ἦταν ἀγραυλοῦντες πάνω στό καθῆκον τους, καί πρῶτοι ἀξιώθηκαν νά μάθουν ὅτι γεννήθηκε ὁ Χριστός.
Ἡ ἀγρυπνία καί ἡ ταπείνωση φανερώνουν τά οὐράνια φῶτα.
