Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου
Ἡ περίεργος οἰκονομική κρίσις, ἡ ὁποία σοβεῖ εἰς τάς ἡμέρας μας ἀνά τόν κόσμον, εἶναι ἀπότοκον τῆς πνευματικῆς καί ἠθικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία πρό πολλού μαστίζει τήν ἀνθρωπότητα.
Ἐλησμόνησαν οἱ ἄνθρωποι τόν Θεόν, ἀγνοοῦν τό θέλημά Του, περιφρονοῦν τά δικαιώματά Του. Ἔτσι ἐλησμόνησαν καί τόν ἄνθρωπον, δηλαδή τόν συνάνθρωπον, τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἐλησμόνησαν καί τήν δημιουργίαν ὅλην, τό καλόν ἔργον τοῦ Θεοῦ. Ἐκλείσθησαν εἰς τήν «αἴθουσαν τῶν κατόπτρων» τοῦ ἐγωϊσμοῦ των, βλέπουν μόνον τόν ἑαυτόν των μέ τάς ἀπαιτήσεις τῆς πεπτωκυΐας φύσεως, ἔγιναν ἄπληστοι, αὐτάρκεις ἐν τῇ μωρᾷ σοφίᾳ, ἐκρέμασαν ὅλας τάς ἐλπίδας των εἰς τήν οἰκονομίαν, τήν ἐπιστήμην καί τήν τεχνολογίαν, ἀνεζήτησαν ἐν τῷ σκότει τοῦ νοός των φῶς εἰς τήν φιλοσοφίαν καί τάς ἰδεολογίας καί προσπαθοῦν νά παρηγορηθοῦν μέ τήν τέχνην, τόν ἀθλητισμόν, τάς περιηγήσεις κ.ο.κ.
Ἀλλ’ ὅλα αὐτά, ὅταν δέν εἶναι εἴδωλα καί ἐκμαγεῖα τοῦ πατρός τοῦ ψεύδους, εἶναι πολύ ὀλίγα καί πολύ μικρά διά νά πληρώσουν τό κενόν τῆς ψυχῆς, νά νοηματοδοτήσουν τόν βίον, νά χαρίσουν φῶς καί ζωήν, νά ἐξορκίσουν τόν θάνατον. Ἀντιθέτως λειαίνουν περισσότερον τήν ὁδόν τῆς ἀπωλείας καί κατατρώγουν τήν ψυχήν τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἀποκλίνει τοῦ προορισμοῦ του καί ἀστοχεῖ ὅλον καί περισσότερον, ἕως ὅτου εἰς τό τέλος κυριολεκτικῶς δαιμονοποιεῖται. Ἡ κρίσις, λοιπόν, τῶν ἡμερῶν μας εἶναι μία δαιμονική κατάστασις, ἀπό τήν ὁποίαν δέν ἠμπορεῖ νά μᾶς ἐξαγάγη μία οἰκονομική ἐξισορρόπησις.
Χρειάζεται πνευματική ἀποκατάστασις! Χρειάζεται ὑπομονή! Χρειάζεται ἀσκητική ἐγκράτεια! Χρειάζεται πνεῦμα θυσίας! Χρειάζεται σταυρικόν φρόνημα! Χρειάζεται ἀγάπη! Δηλαδή, χρειάζεται Χριστός! Ὁ Σαρκωθείς, καί Παθών, καί Σταυρωθείς, καί Ἀναστάς, καί εἰς αἰώνας Ζῶν Ἰησοῦς Χριστός! Αὐτός, ὁ προαιώνιος Λόγος τοῦ Πατρός, λογοποιεῖ καί νοηματοδοτεῖ τόν βίον, καταργεῖ τάς ἀποστάσεις τῆς ἁμαρτίας, ἑνώνει τά διεστῶτα, χαρίζεται δικαιοσύνην, διαλύει τόν θάνατον, κάνει πραγματικότητα τήν κατά τά ἄλλα «οὐτοπίαν» τῆς ἀγάπης!
Τό εὐσεβές Γένος τῶν Ὀρθοδόξων ἀπεδέχθη ἐν πίστει τόν Γολγοθά καί διά τοῦτο ἔγινε καί γίνεται καθ’ ἡμέραν κοινωνόν τοῦ φωτός καί τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως! Μέ σταυροαναστάσιμον, λοιπόν, βίωμα καί ἱστορίαν, καλούμεθα νά προχωρήσωμεν καί σήμερον, «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθέμενοι».
