Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ἱεροθέου
Ὅταν γίνονται διάφορα τραγικά γεγονότα καί δυστυχήματα εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι νά κάνουμε ἀρνητικές ἀξιολογικές κρίσεις καί νά ἀποδίδουμε τήν αἰτία στήν τιμωρία τοῦ Θεοῦ, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν πού ἀδικοῦνται ἤ σκοτώνονται κατά τά γεγονότα.
Κατ’ ἀρχάς εἶναι παράτολμο νά ἀποδίδουμε στόν Θεό τά ἀποτελέσματα τῶν δυστυχημάτων, γιατί πολλά ἀπό αὐτά ὀφείλονται στήν κακή χρήση τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου δέν καταργεῖται ἀπό τόν Θεό. Δέν εἶναι δυνατόν ὅλα τά γεγονότα νά ἀποδίδονται στόν Θεό καί νά ἀναιρεῖται ἡ ἐπιλογή πού κάνει ὀ ἄνθρωπος.
Ἐπίσης, δέν πρέπει νά παρουσιαζόμαστε ὅτι μέ τίς ἀπόψεις μας γνωρίζουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Τίς γάρ ἔγνω νοῦν Κυρίου; ἤ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;» (Ρωμ. ια΄, 34).
Ὅταν ἀποφαινόμαστε ὅτι αὐτό ἔγινε ἐπειδή ὁ Θεός τό ἤθελε, δείχνει μιά θρασύτητα στό νά εἰσερχόμαστε μέσα στόν νοῦ τοῦ Θεοῦ καί νά γνωρίζουμε τό πῶς καί γιατί ἐνεργεῖ κάθε φορά. Ἔτσι, πρέπει νά ἀποφεύγουμε νά ἐκφράζουμε ἀπόλυτες ἀπόψεις γιά τό τί θέλει ὁ Θεός καί γιατί ὁ Θεός προέβη σέ κάποιες ἐνέργειες.
