Σταύρου Φωτίου
Ὅταν ἄλλοι θέλουν νά ἔχουν καί νά κατέχουν, ταυτίζουν τήν ὕπαρξη μέ τό ἔχειν, θεωροῦν τά πάντα ὡς ἀνταλλακτικά, καταναλώνουν καί καταναλώνονται, ἐσύ νά κινεῖσαι πρός τήν ἀντίθετη κατεύθυνση. Νά ξέρεις ὅτι ὅσο περισσότερα δίνεις τόσο περισσότερο πλουτίζεις, ὅτι ὅσα λιγότερα ἔχεις τόσο περισσότερο εἶσαι.
Μήν ξεγελιέσαι
- ἀπό ὅσους ἔχουν πλούτη ἀλλά εἶναι φτωχοί,
- ὅσους ἔχουν πτυχία ἀλλά εἶναι ἀγράμματοι,
- ὅσους ἔχουν γνωστούς ἀλλά εἶναι μονάχοι.
Ἐσύ νά καλλιεργεῖς τή δοτικότητα, νά παραδίδεις τά πάντα στόν ἄλλο, τόν ὁποιονδήποτε ἔχει ἀνάγκη. Νά ἀσκηθεῖς στήν πτωχεία ἀπό κάθε κτητικότητα, ὅλα τά χαρίσματά σου νά τά δαπανᾶς χάριν τῶν ἄλλων. Νά μήν θεωρεῖς τίποτε δικό σου, νά ἀναδεικνύεις τά ὄντα καί τά πράγματα σέ δῶρο καί ἀντίδωρο ἀνθρώπων πού ἀγαπῶνται.
