Αρχιεπισκόπου Κύπρου Γεωργίου
Προσφέροντας στον Θεό κάποια αγαθά από τα δικά του, πρέπει να δείχνουμε και τη συνειδητή συμμετοχή μας σ’ αυτή την προσφορά. Δεν προσφέρουμε απλά προϊόντα της γης, π.χ. σταφύλι ή σιτάρι, αλλά μεταποιημένα προϊόντα και μάλιστα τέτοια που να δείχνουν, σε κάθε στάδιο της παρασκευής τους, τη φροντίδα και επαγρύπνηση του ανθρώπου. Το να μετατραπεί το σιτάρι σε αλεύρι, και τούτο σε ψωμί, θέλει τη φροντίδα του ανθρώπου. Το ίδιο και το γλεύκος θέλει φροντίδα, και μάλιστα πολύ μεγάλη, για να ζυμωθεί και να γίνει κρασί. Φροντίδα για τη θερμοκρασία της ζύμωσης, τους ζυμομύκητες, τη μη εκτροπή της ζύμωσης προς παραγωγή άλλων προϊόντων, προστασία από τον αέρα για να μη οξειδωθεί η αλκοόλη σε οξικό οξύ, φροντίδα για την ωρίμανση σε δρύινα βαρέλια για να αποκτηθεί το άρωμα κλπ. Με το κρασί, λοιπόν, ο άνθρωπος προσφέρει στον Θεό ένα μεταποιημένο προϊόν που έτυχε της δικής του ιδιαίτερης φροντίδας. Και ήταν ένας σοβαρός λόγος για την επιλογή του από τον Χριστό για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
