Γιώργου Κυπριανοῦ
Οἱ πιό πολλοί χριστιανοί ἔχουν ταυτίσει τήν ἁγιότητα μέ τήν ἄσκηση ἐκτός τοῦ κόσμου, σέ σπηλιές, ἀσκηταριά, μοναστήρια, τήν συνδέουν μέ τή νήψη καί τή θεωρία, μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί τά διορατικά καί προορατικά χαρίσματα, τήν περιορίζουν ἐντός τοῦ ράσου καί τή ζυγίζουν μέ τή μεζούρα τῆς θαυματοποιΐας καί τῶν ἀποκαλύψεων. Κι ὅμως τά πράγματα δέν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι. Γεύση καί ἐμπειρία ἁγιότητας εἶναι κάθε μορφή ἄσκησης, ἀγώνα, ἐπιμονῆς, ὑπομονῆς καί πίστης κάθε πιστοῦ, ὅπου κι ἄν βρίσκεται, κάτω ἀπό τίς ὁποιεσδήποτε συνθῆκες. Ἐξάλλου δέν θά εἶχε κανένα νόημα ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ γιά ὅλους τούς ἀκόλουθούς του, «ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγώ ἅγιός ἐμι».
Ἅγιος εἶναι ὁ πολύτεκνος πατέρας, ὁ ὁποῖος παρά τόν κάματο καί τήν φτώχεια του δέν χάνει τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα του στόν Θεό καί ἀγωνίζεται νά κρατηθεῖ. Ἅγιος εἶναι ὁ σύζυγος πού ὑπηρέτησε τή σύζυγό του, μέ προβλήματα ὑγείας μέ ἀφοσίωση μέχρι τό τέλος, μένοντας πιστός στήν ὑπόσχεσή του μέχρι τελευταίας πνοῆς. Ἅγιος εἶναι ὁ μεγαλοεπιχειρηματίας, ὁ ὁποῖος ἀρνεῖται τήν πρόκληση τοῦ εὔκολου κέρδους, ἀρνεῖται τήν ἀδικία, ἐπιμένει στήν τιμιότητα καί ἀγαθοεργεῖ φανερά ἤ κρυφά καί εὐχαριστεῖ γιά ὅλα τόν Θεό. Ἅγιος εἶναι ὁ πιστός πού ἀγόγγυστα ἀνέλαβε τόν Γολγοθά τῆς ἀσθένειάς του, χωρίς νά λυγίσει, χωρίς νά βλασφημήσει, χωρίς νά προκαλέσει τόν Θεό, πόσο μᾶλλον νά Τόν ἀρνηθεῖ. Ἅγιος εἶναι ὁ γονιός πού πασχίζει μέ νύχια καί μέ δόντια νυχθημερόν νά κρατήσει καί νά συγκρατήσει τά παιδιά του ἐν τῷ Θεῷ. Καί ὅταν αὐτά παραστρατοῦν, σέ Ἐκεῖνον ἐναποθέτει τίς ἐλπίδες του, καί ὅταν ἀποτυχημένα ἐπιστρέφουν, μιμούμενος τόν Πατέρα του, διάπλατα ἀνοίγει τίς ἀγκάλες του καί τά κατασπάζεται. Ἅγιος εἶναι ὁ βιοπαλαιστής, πού, ἐνόσω ἐργάζεται, ὁ νοῦς του δέν ξεκολλᾶ ἀπ’ τόν Θεό καί κάθε του ἐπαφή μέ τούς ἀνθρώπους εἶναι ἐμπειρία χαρᾶς, ἀγάπης καί φωτός, καθρέφτισμα τῆς πνευματικῆς του κατάστασης, προσευχῆς καί ἐν Θεῷ ἀγάπης.
Ἅγιος εἶναι κάθε πιστός πού πάνω ἀπό ὅλους καί ἀπ’ ὅλα ποθεῖ τόν Θεό καί σάν μικρό παιδί ἡ ἔγνοια του εἶναι νά τρέξει γιά νά χαρεῖ καί νά ἀναπαυτεῖ στήν ἀγκαλιά τοῦ Πατέρα του. Πού ἀπό τό χάραμα τῆς Κυριακῆς βρίσκεται ἐντός τοῦ Ναοῦ μέ ὀρθάνοικτα τά μάτια, νά προσπαθεῖ νά ξεζουμίσει κάθε τοιχογραφία, κάθε ὕμνο, κάθε εὐχή, κάθε σταγόνα τῆς Θείας Κοινωνίας. Ἅγιος εἶναι ὁ νέος, πού παρά τίς ἀπανωτές καί ἀδίστακτες ἠθικές προκλήσεις ἐπιμένει νά ἀντιστέκεται καί νά μήν ἐνδίδει, νά μένει καθαρός καί ἄμεμπτος γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἅγιος εἶναι ὁ νέος πού τολμᾶ νά ὁμολογεῖ τήν ἐν Χριστῷ ζωή του στόν περίγυρό του, παρά τό ὅποιο κοινωνικό καί συναισθηματικό κόστος.
Ἅγιος εἶναι ὁ γιατρός, ὁ νοσοκόμος, ὁ στρατιωτικός, ὁ δημόσιος ἤ ὁ ἰδιωτικός ὑπάλληλος, ὁ οἰκοδόμος, ὁ ἐλαιοχρωματιστής, ὁ κουρέας, ὁ παπουτσής, ὁ ἐπιχειρηματίας, ὁ πωλητής, ὁ ἑστιάτορας, ὁ μηχανικός, ὁ ἠλεκτρολόγος, ὁ ὑδραυλικός, ἀκόμα καί ὁ βοθροκαθαριστής πού μαρτυρεῖ Χριστόν καί Ἐκκλησία, κάνει τό ἐπάγγελμά του ἀφορμή δοξολογίας πρός τόν Θεό, εὐκαιρία προσφορᾶς καί βοήθειας πρός τόν πλησίον του, ἔμπνευση καί ὀρθόδοξη μαρτυρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς του στό περιβάλλον του, ἄσκηση ὑπομονῆς, ταπείνωσης, ἀγάπης, ἐκκοπῆς τοῦ ἰδίου θελήματος καί ἐφαρμογῆς τοῦ Θείου. Ἅγιος εἶναι ὁ ὁποιοσδήποτε, πού, παρά τίς ἀλλεπάλληλες καί φρικτές του πτώσεις, νικᾶ τόν ἐγωισμό του, ἀντιστέκεται στήν ἀπόγνωση καί ἐπιστρέφει μετανοημένος, χύνοντας ἀστείρευτα δάκρυα κάτω ἀπό τό πετραχήλι τῆς ἐξομολόγησης. Γενικά, μέ ὅλα τά μικρά καί ἀδιόρατα, τά τόσο ἀνυποψίαστα, ὁ ὅπου γῆς χριστιανός, ἐφ’ ῷ ἐτάχθη ἁγιάζει. Γενικά, ἔτσι ἁπλά ὁ κόσμος ἐν κόσμῳ ἁγιάζει.
