Γράμματα Πνευματικού Πατέρα

ΜΝΗΜΗ ΑΡΧ. ΠΑΥΛΟΥ- ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΕΓΓΛΕΖΑΚΗ

 Τη Δευτέρα, 7 Μαΐου, το απόγευμα, παρακολούθησα την επιστημονική ημερίδα, στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο στη Λευκωσία, που πραγματοποιήθηκε στη μνήμη του Αρχιμανδρίτου Παύλου (Βενέδικτου) Εγγλεζάκη. Η ημερίδα χαρακτηριζόταν για την άψογη οργάνωσή της και το επιστημονικό της επίπεδο. Έγινε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κύπρου.

 Δεν θα υπήρχε λόγος να σας αναφέρω τα πιο πάνω, αν η ημερίδα ήταν στα στενά πλαίσια των επιστημονικών καταθέσεων –εισηγήσεων, κι αν ο π. Παύλος μού ήταν άγνωστος.

 Η όλη ατμόσφαιρα τόνιζε την αγάπη και το σεβασμό στο τιμώμενο πρόσωπο, που δεν ήταν απλά ο δυνατός επιστήμονας που έσπασε τα όρια της μικρής του πατρίδας αλλά και ο θεολόγος που βίωνε την πίστη και από ένθεο ζήλο εργαζόταν να τη μεταδώσει στους μαθητές του, με την στενή και την ευρύτερη έννοια. 

 Πρώτα, θα ήθελα να αναφερθώ στις εισηγήσεις και κυρίως στα πρόσωπα όσων μίλησαν με ειλικρίνεια, σοβαρότητα, χωρίς υπερβολές και ανούσια λόγια. Ό,τι λέχθηκε από τον καθένα, ήταν βασισμένο στις γνώσεις και στη ζωή. Γι’αυτό κρατούσε το ενδιαφέρον των πολλών ακροατών, που, παρόλη την τρίωρη διάρκεια της ημερίδας, δεν κούρασε.

 Μετά, θα ήθελα με το σημείωμα αυτό, να καταθέσω τη δική μου εμπειρία για τον πατέρα Παύλο, στηριγμένη στην τηλεφωνική συνομιλία που είχα μαζί του, δύο μήνες πριν την κοίμησή του. Ήξερε πως οδεύει προς θάνατο, αφού οι γιατροί «τον είχαν ξεγράψει», όπως μου ανέφερε. Όμως αυτή η πορεία δεν μύριζε θάνατο. Απεναντίας! Ζούσε τη νίκη του, που στηριζόταν στη νίκη του Αναστάντος. Μεταφέρω κάποια χαρακτηριστικά λόγια του:

• Τι να κάνουμε; Ανεξιχνίασται αι βουλαί του Θεού. Ξέρει πάντως αυτός καλύτερα από μας. Και μας ξέρει. Μένω ήσυχος ότι η Πρόνοια του Θεού φροντίζει καλύτερα απ’ό,τι  εμείς καταλαβαίνουμε. Δεν έχω, δόξα τω Θεώ, ταραχή. Περιμένω απλώς εδώ, στην αίθουσα αναμονής, όπως τους λέω. Μια πηγαίνω, μια μου αφαιρείται η θεώρηση του διαβατηρίου... Και ούτω καθεξής.
• Πριν ανέβει ο Χριστός στο Σταυρό, την τελευταία εκείνη νύχτα, λέει: «Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν, Ειρήνην την εμήν αφίημι υμίν». Κοίταξε, ανεβαίνει στον Γολγοθά με Ειρήνη, την οποία μπορεί να δώσει στους άλλους. Αυτή την Ειρήνη, την ειρήνη της καρδίας τού Ιησού, όταν ανέβαινε στο Γολγοθά, πρέπει να ζητούμε όσοι βαδίζομε προς το θάνατο ή ανεβαίνουμε το δικό μας Γολγοθά. Αν τη ζητούμε, θα μας τη δώσει. Και είναι του Γέροντος ( Σωφρονίου) αυτός ο λόγος, για εκείνους που δοκιμάζονται και πειράζονται ιδιαίτερα.
• Εσείς πρέπει να προσεύχεσθε για τη θεραπεία μου. Εγώ δεν δικαιούμαι αυτό το πράγμα να το ζητήσω για τον εαυτό μου. Ποιος είμαι εγώ; Εγώ λέγω: «ας γίνει το θέλημα του Θεού». Και μένω εκεί.

 Τελειώνοντας τη συνομιλία, αισθάνθηκα μια μεγάλη χαρά μαζί και λύπη. Το δεύτερο ήταν αυτονόητο, όχι  όμως το πρώτο.  Γιατί υπάρχουν βιώματα που η λογική αδυνατεί να τα εξηγήσει. Η χαρά που βίωνα προερχόταν βέβαια από την ανάπαυση και την ειρήνη του πατρός Παύλου. Μετάγγιζε Ζωή αιώνιο, αρχοντιά ως τέκνου Αναστάντος.

 Κι όταν στη μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, 13 Νοεμβρίου 1992, μετέβαινε «από το θάνατο στη ζωή», ολοκληρωνόταν ως πρόσωπο, στον κόσμο της Ουράνιας Βασιλείας.

 Τη μελέτη και την έρευνα την είδε ως κλήση Θεού. Την εξυπνάδα, τη μνήμη, τη σοφία του, ως χάρισμα. Τη συκοφαντία και την ασθένεια ως παραχώρηση Κυρίου, που «οδηγεί κατ’ ευθείαν στον Παράδεισο». Κι έγινε η παρουσία του ανάμεσά μας ευλογία ουράνια! Κι έγινε η αναχώρησή του δυνατότητά μας να έχουμε πρεσβευτήν προς Κύριον!   

 Μακάρι, τα χαρίσματα που μας δίνει ο Θεός μας και οι όποιες δοκιμασίες που επιτρέπει να γίνονται μέσα αγιασμού για μας και τον κόσμο μας, όπως έγιναν στον π. Παύλο ( κατά κόσμο Βενέδικτο) Εγγλεζάκη.

 π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

Mπορείτε να καταθέτετε και σεις τις απόψεις σας ή τα ερωτήματά σας, με βάση το γράμμα, στη διεύθυνση Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.