Στυλιανοῦ Χαρκιανάκη
Κι ἄλλοτε ἦταν ἄγνωστοι μά χαιρετιοῦνταν
τουλάχιστον σάν ξένοι οἱ περαστικοί
ἀναγνωρίζοντας στίς σταθερές τοῦ σώματος
μία κοινή ἀνθρώπινη μοίρα.
Κι ἄλλοτε οἱ ἄνθρωποι εἶχαν λόγους νά φοβοῦνται
γνωρίζοντας πώς ἦταν δυνατόν κάθε ἐνδεχόμενο
ἰδίως στόν ἀνοιχτό ἀδέσποτο χῶρο
ὅμως κανείς δέν εἶχε διανοηθεῖ
νά κόψει στόν συνάνθρωπο τήν «καλησπέρα».
Σήμερα πού ὁ ἁπλός χαιρετισμός καταργήθηκε
σχεδόν αὐτονόητα μεταξύ ἀγνώστων
καί χαιρετιοῦνται μόνο ἄν τά σκυλιά πού συνοδεύουν
ἀρχίσουν τίς περιπτύξεις ἤ τά γαβγίσματα
φαίνεται ὅτι πλήθυναν ὄχι μόνο οἱ ἐγκληματοῦντες
ἀλλά καί οἱ ἐγκληματικῶς ἀδιάφοροι.
