π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Η εμφάνιση τελευταία της Τεχνητής Νοημοσύνης, μπορεί να δημιουργεί έντονα ερωτήματα και φοβίες για το πώς θα επηρεάσει την πορεία του κόσμου. Οι ειδικοί μάς βεβαιώνουν ότι θ’ αλλάξει τη ζωή μας, θ’ αυξηθεί η ανεργία, θ’ αντικαταστήσει τον άνθρωπο.
Βέβαια, δεν θα είναι μόνο τ’ αρνητικά που θα φέρει η Τεχνητή Νοημοσύνη, καθώς η «αντικατάσταση του ανθρώπου» μπορεί να γίνει μέσο που θα διευκολύνει τη ζωή του, να του αναπτύξει την οικονομία, να καλυτερεύσει ποιοτικά τη διαβίωσή του. Όλα, όμως, εξαρτούνται από αυτούς που θα κατευθύνουν την ανάπτυξη και θα διαχειριστούν τη Τεχνητή Νοημοσύνη πριν τη δώσουν ανεξέλεγκτη στο κοινό.
Οι άγιοι Πατέρες ευρισκόμενοι μπροστά στην επιστημονική πρόοδο της εποχής τους, όχι μόνο δεν πανικοβάλλονταν και δεν τη δαιμονοποιούσαν, αλλά χαίρονταν και θαύμαζαν το μεγαλείο του ανθρώπου ως εικόνα Θεού. Το «Πατερικό πνεύμα», ως Ορθόδοξο πνεύμα, διακρίνεται από ελευθερία και ευρύτητα. Ο φανατισμός, η στενόμυαλη θεώρηση του κόσμου, η αμορφωσιά που απορρίπτει ό,τι δεν καταλαβαίνει, ήταν ξένα γι’ αυτούς.
Η Εκκλησία του Χριστού, συνεχίζοντας την Πατερική παράδοση, συνεχίζει το πνεύμα που μας παρέδωσαν. Πνεύμα ελευθερίας, αισιοδοξίας, ελπίδας, στηριγμένο στην πραγματικότητα αφενός και στην πρόνοια του Θεού αφετέρου. Η πραγματικότητα μάς λέει ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη θα αλλάξει τον τρόπο ζωής της ανθρωπότητας με τρόπο διαφορετικό απ’ ό,τι το Internet. Η Εκκλησία μας λέει ότι έχουμε ένα Θεό - Πατέρα που ενδιαφέρεται για μας, που δεν καταργεί την ελευθερία και τη δημιουργικότητά μας αλλά, ακόμα και τα λάθη μας τα μεταποιεί στο τέλος σε ευλογίες.
Φυσικά και θα πρέπει να νοιαζόμαστε, να προσευχόμαστε για την πορεία του κόσμου. Ο άνθρωπος έχει βαθύτερες ανάγκες που μόνο ο συνάνθρωπος μπορεί να καλύψει και κανένα ρομπότ. Το ψεύτικο, το «δήθεν», δεν έχει αλήθεια, δεν αναπαύει.
Η Εκκλησία είναι στον κόσμο για να ανταποκρίνεται στις βαθύτερες αυτές ανάγκες, να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για γνήσια σχέση με το Θεό και τον πλησίον. Ο καθένας από μας, ως μέλος της Εκκλησίας, καλείται να γίνει «κοινωνικός», να ενώνεται, δηλαδή, ουσιαστικά και καρδιακά με το Θεό και τους ανθρώπους.
Φαίνεται πως αυτή η σχέση είναι το αντίδοτο στην Τεχνητή Νοημοσύνη που θα μπορεί να κάνει ό,τι κάνει ο άνθρωπος, όχι, όμως, ν’ αγαπήσει με ταπείνωση, να ερωτευτεί, να θυσιαστεί.
Η «αντίσταση» στα όποια αρνητικά μάς έλθουν, δεν γίνεται με το να αρνούμαστε να τα δεχτούμε, αλλά μεταμορφώνοντάς τα στην καθημερινότητά μας με το να τους θέσουμε όρια και συγχρόνως κάνοντας αυτό που τα μηχανήματα αδυνατούν: να δημιουργήσουμε αληθινές σχέσεις στην οικογένεια, στην εργασία, στο περιβάλλον μας, στην κοινωνία μας.
Έτσι, η εμφάνιση της Τεχνητής Νοημοσύνης μπορεί να γίνει κίνητρο για να ανακαλύψουμε τις βαθύτερες ανάγκες μας και να το παλέψουμε για να τις ικανοποιήσουμε για να ζήσουμε. Μαζί μας δε και οι γύρω μας, να τις ικανοποιήσουν για να ζήσουν.
