Γιάννη Μιχαήλ
Ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἔχει ὡς τελικό σκοπό νά μᾶς προετοιμάσει καί νά μᾶς ὁδηγήσει στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Προτοῦ ὅμως βιώσουμε αὐτό τό ὑψίστης σημασίας γεγονός θά πρέπει πρῶτα νά ζήσουμε τήν Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ ἡ ὁποία δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τό μαρτύριό Του. Ὁ Χριστός ὡς «Ἀρχιμάρτυρας» καί «Πρωτομάρτυρας» ἔχυσε τό Τίμιο αἷμα Του γιά νά κτίσει καί νά στερεώσει τήν Ἁγία Του Ἐκκλησία. Ποιά ὅμως ἡ σημασία τοῦ μαρτυρίου τοῦ Χριστοῦ γιά ἐμᾶς;
Κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο, ὁ Χριστός «θανάτῳ θάνατον κατεδίκασε» καί «τό ἐλάττωμα τοῦτο τοῦ θανάτου πλεονέκτημα γέγονεν». Μέσα ἀπό τόν μαρτυρικό, σταυρικό θάνατο ὁ Χριστός μετέτρεψε τό «μέγιστον τῶν κακῶν», τοὐτέστιν τόν θάνατο, σέ πύλη γιά τήν αἰώνια ζωή. Μέ τό Τίμιο αἷμα του μᾶς ἐξαγόρασε καί στόλισε ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία. Κατάργησε τήν ἡμετέρα συμφορά, τήν φθαρτότητα καί τόν θάνατο, ἀφοῦ εἶναι ξένα πρός τήν φύση μας καί δολίως τά εἰσήγαγε ὁ διάβολος στή ζωή μας. Ἀλλά βλέποντας καί θαυμάζοντας τήν Σοφία τοῦ Θεοῦ, τό μαρτύριο καί ὁ θάνατος μετατράπηκαν σέ τιμή καί δόξα.
Ὁ Δεσπότης Χριστός νικώντας τόν θάνατο δικαιωματικά μοιράζει καί τά βραβεῖα τῆς νίκης Του σέ ὅσους Τόν ἀκολουθοῦν. Αὐτή ἡ περίοδος πού διανύουμε εἶναι ἡ εὐκαιρία μας, τρόπον τινά, νά μαρτυρήσουμε καί ἐμεῖς ἀκολουθώντας, ὅσο μποροῦμε, τήν ὁδό τοῦ μαρτυρίου. Ἐπειδή ὅμως στίς μέρες μας τό σωματικό μαρτύριο ἔχει ἐλαχιστοποιηθεῖ ἄς προσπαθήσουμε, τοὐλάχιστον, νά μαρτυρήσουμε μέσα ἀπό τόν πνευματικό μας ἀγώνα καί μέσα ἀπό τήν συνείδησή μας. Διά μέσου τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς, τῆς ἐξομολογήσεως, τῆς ἐλεημοσύνης, ὁ Κύριος μᾶς δίνει τήν εὐκαιρία γιά ἕνα δεύτερο μαρτύριο. Καί σάν εὔσπλαχνος καί ἐλεήμων Θεός θά ἀποδώσει πλούσια τά βραβεῖα Του σέ ὅσους ἔδειξαν τήν μέγιστη ἀγάπη πρός Αὐτόν, ἡ ὁποία φανερώνεται μέ τόν προσωπικό μας ἀγώνα καί τά ἔργα μας. Ἔτσι θά μποροῦμε καί ἐμεῖς νά πιστωθοῦμε, σάν τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὅτι ἀγωνιστήκαμε τόν καλό ἀγώνα καί μᾶς ἀπόκειται «ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος» πού δίνει ὁ δίκαιος κριτής «πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τήν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ».
