Γιώργου Κυπριανοῦ
Σέ ἕνα κόσμο πού ὁδεύει ὁλοταχῶς, πρός τήν ψηφιοποίηση τῶν πάντων, πρός τήν ἀπόλυτη κυριαρχία τῶν αἰσθήσεων καί δή τῶν εὐτελῶν, ἡ πρόταση τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς φαντάζει πανάλ καί ἀδιάφορη ὡς πρός τήν ὠφέλεια καί χρησιμότητά της. Καί διερωτᾶται κανείς ἐάν ἔχει κάτι ἡ Ἐκκλησία σήμερα νά ἀντιτάξει καί νά ἀντιπροτείνει σέ ἕνα κόσμο πού τρέχει μέ τέτοιους ἰλιγγιώδεις ρυθμούς καί εἶναι βυθισμένος στίς ψευδαισθήσεις καί τήν κοσμικότητά του.
Ἡ Γραφή εἶναι σαφής. «Ὁ Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός εἰς τούς αἰῶνας». Ὁ Χριστός εἶναι ἀναλλοίωτος στήν οὐσία καί ἐνέργειά του γιά ὅσο ὑπάρχει κόσμος. Δέν ὑπάρχει περίπτωση σχέσης καί ἐμπειρίας μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ πού νά μήν ἔχει προσφέρει οὐσία καί νά μήν ἐνεργεῖ. Οὐσιαστική σχέση μαζί Του σέ κάθε περίπτωση εἶναι κέρδος. «Ἐμοί γάρ τό ζῆν Χριστός καί τό ἀποθανεῖν κέρδος»… Καί ἡ πρόταση τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς εἶναι πρόταση Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας. Οὐσιαστικός τρόπος καί αὐθεντική βίωση Χριστοῦ. Ὁτιδήποτε ἄλλο, ὄχι μόνο ἀνώφελο εἶναι, ἀλλά θά καταρρεύσει μιά γιά πάντα ἐσαεί ὡς ἀ-Χριστό καί ἀ-χρηστό.
Ἡ πρόταση, λοιπόν, τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς εἶναι πρόταση βιώματος, πρόταση ἐνίσχυσης καί ἐνδυνάμωσης τῆς ἀγάπης Χριστοῦ, κόσμου καί προσώπων. Κάλεσμα γιά νά εἰσέλθουμε στό στάδιο τῆς ἀγάπης, τῆς συγνώμης, τῆς ὑπομονῆς, τῆς προσφορᾶς, τῆς προσευχῆς, τῆς ἠρεμίας, τῆς χαρᾶς καί τῆς ταπείνωσης, κάλεσμα ἐπιστροφῆς στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ πατέρα καί ἀπόλαυσης τῆς θαλπωρῆς του, χωρίς φόβο ἀλλά μέ πάθος, πόθο καί ἐλευθερία. Τή στιγμή πού ἤδη πολλοί εἰδήμονες κρούουν τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου τοῦ σύγχρονου μοντέλου ζωῆς καί προτρέπουν τήν ἄμεση ἐπιστροφή στά γνήσια καί αὐθεντικά βιώματα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, τί ἄλλο μπορεῖ νά εἶναι ἡ Μεγάλη Σαρακοστή παρά αὐτό ἀκριβῶς, δηλαδή ἐπιστροφή στή γνησιότητα τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς σχέσης του μέ τή ζωή καί τόν κόσμο; Μέ ἐργαλεῖα τήν κατά τό μέτρο τοῦ δυνατοῦ νηστεία, προσευχή, ἐλεημοσύνη καί γενικά τήν καλλιέργεια τῶν πνευματικῶν αἰσθήσεων, καί σίγουρα καί ἀπόλυτα ὄχι τήν τήρηση ἑνός στείρου τυπικοῦ, ἡ Μεγάλη Σαρακοστή ἀποτελεῖ μία ἄμεση λύση ἐνώπιον ὅλων, ὡς εὐκαιρία ἐπαναπροσδιορισμοῦ τῆς ζωῆς μας ἐν τῷ κόσμῳ καί ἐν Χριστῷ.
Μεγάλη Σαρακοστή, λοιπόν, ὥρα μηδέν. Ἕνα διάλειμμα ἀπό τήν ἀνελέητη καθημερινότητα τῆς ραθυμίας, τῆς ἐπιδερμικότητας, τῆς ἀναισθησίας, τῆς σαρκικότητας, τοῦ ὑλισμοῦ καί τῆς ματαιοδοξίας, τῆς δικτατορίας τῆς ὀθόνης. Ἕνα ἀτόφιο ἐργαλεῖο σμιλέματος τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας καί τῆς χριστιανικῆς ταυτότητας ἐντός μας.
