Δρ. Παναγιώτας Μάμα
Ας δούμε αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή ως μια ευκαιρία επανέναρξης, ενός «restart» για να αφαιρέσουμε από την ψυχή μας «files» που δεν ωφελούν! Μέσα σε αυτό το θυσιαστικό «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ», ας ανακαλύψουμε το πραγματικό μας πρόσωπο και ας συνειδητοποιήσουμε τα σημαντικά της ζωής μας. Ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους, ότι όλα αυτά που αποθηκεύαμε ή κυνηγούσαμε είναι φθαρτά όπως και εμείς και ότι τελικά η οριζοντοποίηση της χαράς σε ένα επίπεδο, αυτό της απόλαυσης, τελικά δεν είναι έτσι, αλλά αφορά τρισδιάστατη κατάσταση. Ότι δηλαδή η απόλαυση, η ικανοποίηση και η χαρά διαφοροποιούνται σε τρία επίπεδα και δεν συνταυτίζονται, όπως μας έχυσαν ως δηλητήριο, την λανθασμένη πεποίθηση. Και ότι η χαρά τελικά πραγματώνεται μέσα από τις σχέσεις: σχέση με τον εαυτό, σχέση με τους συνανθρώπους μας, τον συμπαντικό κόσμο και τελικά σχέση με το Θεό.
Δεν ξέρω γιατί η Αγάπη Του Θεού οικονόμησε αυτή τη Σαρακοστή να μην τον υμνήσουμε με όλη τη μεγαλοπρέπεια στους ναούς μας, ούτε φιλοδοξώ στο να απαντήσω κάτι τέτοιο. Αναρωτιέμαι όμως, αν και εμείς ως ορθόδοξοι, πηγαίναμε στην εκκλησία για να «απολαύσουμε» την ακολουθία εγωκεντρικά και όχι για να τη χαρούμε ουσιαστικά και ευχαριστιακά! Ο καθένας ας αναρωτηθεί για τον εαυτό του, χωρίς να βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω σε αυτό. Αναρωτιέμαι αν, ως ορθόδοξοι, θέτουμε σωστά το ερώτημα του αν κολλάμε ιό ή όχι από τη Θεία κοινωνία! (Που απαντώ ξεκάθαρα: ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΣ ΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ!). Το ερώτημα όμως, ίσως, δεν θα έπρεπε να είναι αυτό! Ίσως να έπρεπε να αφορά το «Γιατί κοινωνώ;»! Ποια απάντηση αλήθεια δίνει ο καθένας από εμάς σε αυτό το ερώτημα; Για να αφθαρτοποιήσω το σώμα μου; Για να θεραπεύσω τις ασθένειες του σώματός μου, το οποίο είτε από κορωναϊό, είτε από κάτι άλλο κάποια στιγμή θα πεθάνει; Ή μήπως για να γνωρίσω τον Θεό μου; Για να γνωρίσω το Θεό Εκείνον που σαρκώθηκε και Σταυρώθηκε για μένα. Για να γνωρίσω το Θεό Εκείνον, που το μόνο που μου ζητάει είναι να Του δώσω τα χάλια μου εν μετανοία, για να μου δώσει πίσω «ζωήν αιώνιο». Οι απαντήσεις που έχουν να δοθούν είναι εντελώς προσωπικές και μέσα σε αυτό το ευλογημένο «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ» ας κάνουμε μια βουτιά στο βαθύτερο είναι μας, για να ανασύρουμε τα ξεχασμένα υπαρξιακά μας ερωτήματα και αυτή τη φορά να μην τα προσπεράσουμε με επιδερμικές λύσεις κουκουλώματός τους.
