Ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐπικοινωνία εἶναι ἀπαραίτητα στοιχεῖα στή σχέση τῶν γονιῶν μέ τά παιδιά τους. Πρέπει νά δημιουργοῦμε γέφυρες ἐπικοινωνίας καί ἐμπιστοσύνης μέ τά παιδιά μας, πού ἴσως νά χρειαστοῦν αὔριο σέ δύσκολες καί κρίσιμες ὧρες γι’αὐτά. Γιά νά ὑπάρχει ὅμως διάλογος ὠφέλιμος καί παραγωγικός, χρειάζεται ἀπαραίτητα ἀγάπη, ὑπομονή καί κατανόηση χωρίς νά ἐπαναλαμβάνουμε τά καταστροφικά γιά τήν ἐπικοινωνία λόγια: «Ἐμεῖς στήν ἐποχή μας ἔτσι κάναμε», «ἐσύ δέν ξέρεις» κ.ἄ.
Ἄν δέν ἔχουμε μέ τά παιδιά μας σωστή ἐπικοινωνία καί δέν τούς δώσουμε τήν ἄνεση νά μᾶς ἐκμυστηρευθοῦν τά προβλήματα, τίς ἀγωνίες, τίς σκέψεις, τά σχέδια καί ὄνειρά τους, θά προσπαθήσουν νά τά λύσουν καί νά τά συζητήσουν μέ τούς φίλους τους, πού δέν εἶναι πάντα οἱ καλύτεροι σύμβουλοι καί τελικά ἴσως ὁδηγηθοῦν σέ περιπέτειες καί ταλαιπωρίες καί μαζί τους καί ἐμεῖς.
Πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι τά παιδιά μας δέν εἶναι μόνο γιά νά τά διδάσκουμε καί νά τούς κάνουμε κηρύγματα ἀλλά καί νά τά ἀκοῦμε καί νά μή θέλουμε νά τά κάνουμε ἀντίγραφα καί προέκταση τοῦ ἑαυτοῦ μας καί νά γίνουν αὐτό πού δέν μπορέσαμε ἐμεῖς νά γίνουμε. Νά τά βοηθήσουμε στίς κλίσεις, τίς ἐπιλογές καί τίς ἀποφάσεις τους, καί νά τούς δώσουμε νά καταλάβουν ὅτι τούς ἔχουμε ἐμπιστοσύνη καί κυρίως ὅτι τά σεβόμαστε καί δέν ὑποτιμοῦμε τή νοημοσύνη τους. Ἀκόμη νά μή τά ἐξαναγκάζουμε ἀπειλητικά καί μέ τρόπο ἀπόλυτο νά κάνουν αὐτό πού θέλουμε (ἰδίως στή δύσκολη ἐφηβική ἡλικία), γιατί ἀργά ἤ γρήγορα θά ἀντιδράσουν. Νά τά ἐμπνέουμε πιό πολύ μέ τό παράδειγμά μας παρά νά τά κουράζουμε καί νά τά προκαλοῦμε μέ τά πολλά μας λόγια.
Ὅλα γενικά χρειάζονται διάκριση καί ὑπομονή. Ὅσο κακή εἶναι ἡ ἀδιάκριτη πίεση καί ὑπερπροστατευτικότητα, τό ἴδιο εἶναι καί ἡ ἀδιαφορία γιά τά παιδιά μας. Νά μάθουμε νά σεβόμαστε τήν ἐλευθερία τους καί νά μήν ἔχουμε τήν κακή συνήθεια ἤ καλύτερα τήν ἔμμονη ἰδέα ὅτι ὅλα εἶναι ὕποπτα καί ἐπικίνδυνα καί λανθασμένα καί νά τά ἀντιμετωπίζουμε μέ τρόπο ἀστυνομικό, παρακολουθώντας τα σέ κάθε βῆμα, ἕτοιμοι νά τά ἐπιπλήξουμε καί νά τά μαλώσουμε.
Ἄς μή φοβόμαστε μέ ὑπερβολικό τρόπο καί περισσότερο νά μήν ἀντιδροῦμε μέ ὑστερικό τρόπο καί νά πανικοβαλλόμαστε μέ τό πρῶτο πρόβλημα ἤ λάθος τους καί νά χάνουμε τήν ψυχραιμία καί τόν ἔλεγχό μας καί νά ἀδυνατοῦμε ἔτσι νά τά στηρίξουμε καί νά τά βοηθήσουμε. Ἄς δοῦμε μέ εἰλικρίνεια μέσα μας μήπως τελικά αὐτή ἡ ἀντίδρασή μας φανερώνει ὅτι θίγηκε ὁ ἐγωισμός μας καί ἡ καλή βιτρίνα πού εἴχαμε στά μάτια τοῦ κόσμου γιά τόν ἑαυτό μας καί τά παιδιά μας. Ὁ ἰδανικός καί σοφός γονιός ξέρει νά ἀνέχεται, νά ὑποχωρεῖ και, ἄν χρειασθεῖ, νά ζητήσει ἀκόμη καί συγγνώμη ἀπό τά παιδιά του. Δέν παρουσιάζεται στά παιδιά του ὡς ὁ τέλειος καί ἀλάνθαστος . Πρέπει νά ξέρουμε ὅτι ἡ ἔλλειψη ἀγάπης σκλαβώνει, φιμώνει, πνίγει καί ἐμποδίζει τό παιδί νά πεῖ τή γνώμη, τήν ἀμφιβολία καί τήν ἀντίθετη ἄποψή του καί δέν τό ἀφήνει νά ἀναπτυχθεῖ καί νά ὁλοκληρωθεῖ πνευματικά ὡς ἐλεύθερο πρόσωπο.
Ἐπίσης πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι δέν μπορεῖ συνέχεια νά ἀπαγορεύουμε καί τίποτα νά μήν ἐπιτρέπουμε. Πρέπει νά δίνουμε καί ἐναλλακτικές προτάσεις. Ὁ στεῖρος ἠθικισμός καί οἱ ἀπόλυτες θέσεις ὄχι μόνο δέν βοηθοῦν τά παιδιά ἀλλά τά κάνουν φοβισμένα, τρομοκρατημένα καί ἀγχωμένα καί μπορεῖ πρός στιγμή λόγω φόβου, ἡλικίας ἤ ἀδυναμίας ἀντίδρασης νά «συμμορφώνονται» σ’ αὐτά πού τούς ἐπιβάλλουμε ἀλλά μέ τήν πρώτη εὐκαιρία πού θά τούς δοθεῖ θά ἀντιδράσουν μέ τό χειρότερο καί καταστροφικό τρόπο. Ἄς μή μᾶς πιάνουν οἱ ἐμπάθειες καί οἱ ἐγωισμοί μας καί νά ἐνοχλούμαστε περισσότερο γιατί δέν πέρασε τό δικό μας παρά γιά τούς κινδύνους καί τίς ἐπιλογές τῶν παιδιῶν μας . Καί νά εἴμαστε σίγουροι ὅτι τίς συμπεριφορές πού εἰσπράττουν ἀπό ἐμᾶς σήμερα θά τίς μεταδώσουν καί οἱ ἴδιοι αὔριο στά δικά τους παιδιά.
Εἶναι σημαντικό στό σημερινό κουρασμένο καί ταραγμένο κόσμο, ἡ οἰκογένεια νά παραμείνει τό ἥσυχο καί ἤρεμο λιμάνι ὅπου θά ἐπικρατεῖ εἰρήνη καί ἠρεμία, ἀγάπη καί ἐπικοινωνία ὥστε καί ἡ ἔξω ἀναστάτωση καί σύγχυση νά ἀντιμετωπίζονται καλύτερα καί εὐκολότερα.
