π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Είναι ψευδαίσθηση να θεωρούμε κοινωνία προσώπων την απλή επικοινωνία για διεκπεραίωση εργασιών.
Είναι ψευδαίσθηση να θεωρούμε ότι αγαπούμε κάποιον και μας λείπει, αν δεν βρίσκουμε λίγο χρόνο να τον συναντήσουμε.
Είναι ψευδαίσθηση ότι ενδιαφερόμαστε για το συνάνθρωπό μας, αν δεν μπορούμε να δούμε τις απλές καθημερινές του ανάγκες και να προσπαθήσουμε να τις ικανοποιήσουμε.
Είναι ψευδαίσθηση ότι πονούμε για το κακό που συμβαίνει στον κόσμο, αν δεν προσευχόμαστε με πόνο για τους «κοπιώντας και περιφορτισμένους» «όπου γης».
Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε το Θεό, αν δεν τηρούμε την πρώτη εντολή της αγάπης.
Είναι ψευδαίσθηση ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες μας, αν θέλουμε να τις επαναλάβουμε.
Είναι ψευδαίσθηση ότι ενωνόμαστε - κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού «εις ζωήν αιώνιον», αν δεν ενωνόμαστε και με το συνάνθρωπό μας.
Είναι ψευδαίσθηση ότι θέλουμε ν’ αποκτήσουμε την ταπείνωση του Χριστού, αν δεν έχουμε διάθεση «εκκοπής του ιδίου θελήματος» στην καθημερινότητα.
Είναι ψευδαίσθηση ότι θέλουμε να γνωρίσουμε το Θεό και το θέλημά Του, αν δεν διαβάζουμε την Αγία Γραφή και Πατερικά βιβλία με ζήλο.
Είναι ψευδαίσθηση ότι πιστεύουμε στο έλεος του Κυρίου, αν με την παραμικρή αμαρτία διαλυόμαστε εσωτερικά.
Είναι ψευδαίσθηση ότι «προσδοκούμε ανάσταση νεκρών», αν λυπούμαστε στο θάνατο αγαπημένων μας «ως μη έχοντες ελπίδα».
Είναι ψευδαίσθηση ότι θα συναντήσουμε τον Κύριο και Θεό μας «εν τη εσχάτη ημέρα της παρουσίας Του», αν δεν Τον συναντήσουμε στο πρόσωπο των αδερφών μας.
Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι θα σωθούμε, αν δεν κάνουμε ό,τι μπορούμε στηριζόμενοι μόνο στο «ο Θεός αγάπη εστί».
Ο Χριστός μάς κάλεσε να γνωρίσουμε την Αλήθεια «και η Αλήθεια ελευθερώσει ημάς». Ξέρουμε, όμως, ότι προσωποποίησε την Αλήθεια στο πρόσωπό Του λέγοντας «Εγώ ειμί η Αλήθεια». Γνωρίζοντας εμπειρικά το Χριστό, ενωνόμενοι μαζί Του στην Εκκλησία Του που είναι «στύλος και το θεμέλιο της αλήθειας» (Α' Τιμ. 3,15) ελευθερωνόμαστε και από τις ψευδαισθήσεις.
