Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Ἰησοῦ, Σύ πού δημιούργησες τούς Ἀγγέλους καί εἶσαι Κύριος αὐτῶν τῶν ἀύλων ὄντων, πού σέ δοξολογοῦν ἀσίγητα, Σέ δοξολογῶ, Ἰησοῦ, πού καλλώπισες ὅλα τά κτίσματα. Σ᾿ εὐχαριστῶ, γιατί μέ τό λογικό πού μοῦ ἔδωσες τά βλέπω καί τά χαίρομαι.
Ἰησοῦ, πού μ᾿ ἕνα Σου νεῦμα ἔφτιαξες τόν οὐρανό, ἐξομολογοῦμαι ὅτι μέ τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μου δέν μπορῶ νά σηκώσω τό βλέμμα νά τόν δῶ.
Ἰησοῦ, πού κατασκεύασες τόν ἥλιο καί τή σελήνη, φώτισε τήν ψυχή μου.
Ἰησοῦ, πού διακόσμησες τόν οὐρανό μέ τ᾿ ἄστρα, κόσμησέ με, μέ τά χαρίσματά Σου.
Ἰησοῦ, πού ζωγράφισες τή γῆ μέ τά πολύχρωμα κι εὐωδιαστά λουλούδια, κάνε νά βλαστάνει κι ἡ ψυχή μου ἄνθη τῶν ἀρετῶν.
Ἰησοῦ, πού ἔκανες νά βγάζουν τά δέντρα διαφόρους ὡραίους καρπούς, πλούτισέ με, μέ τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
