Τη νύχτα, πριν τα μάτια μου κλείσω, η καρδιά αισθάνεται την ανάγκη να επικοινωνήσει μαζί σου, Κύριε. Ο νους, όμως, δεν συμμαζεύεται… Είναι τόσα πολλά που μάζεψαν οι αισθήσεις, η όραση και η ακοή, που γέμισε ο νους.
Ελθέ εσύ που πρόσταξες τη θάλασσα «και εγένετο γαλήνη μεγάλη», που χαρίζεις ειρήνη λογισμών, που δίνεις ό,τι δεν μπορούμε μόνοι μας να πετύχουμε και σου το ζητάμε.
Συγχώρεσέ μου τα εκούσια και ακούσια αμαρτήματα, τα εν γνώσει και εν αγνοία, τα εν νυχτί και εν ημέρα, ότι εσύ είσαι ο Θεός μου.
Επίσκεψε τον κόσμο σου με το πλούσιο έλεος και τους πλατιούς οικτιρμούς σου.
Παρηγόρησε όσους νιώθουν μόνοι κι εγκαταλελειμμένοι, στον πόνο ψυχής τε και σώματος, στις φυλακές, στα νοσοκομεία, στα γηροκομεία και στους δρόμους. Ανάτρεψε τις πλεκτάνες του πονηρού, που επιχειρεί να συγχύσει τους αδύνατους.
Συντρόφεψε τους νέους και τους ηλικιωμένους.
Χάριζε στον κόσμο την εμπειρία της αγάπης σου, ώστε να πορευόμαστε με χαρά κι ελπίδα Αναστάσεως, ακόμα και στις δύσκολες μέρες.
π. Ανδρέας
