Ἐπισκόπου Λήδρας Ἐπιφανίου
Ἡγουμένου Ἱ. Μονῆς Μαχαιρᾶ
Ὦ Μῆτερ Παρθένε! τό τῆς παρθενίας κειμήλιον καί τῆς μητρότητος ἐξαίρετον ἐγκαλλώπισμα, τό τῆς σωφροσύνης ὡραιότατον ἄγαλμα καί τῆς ἁγιότητος ὑπέρλαμπρον τέμενος, τό τῆς καθαρότητος ἄσπιλον δοχεῖον καί τῆς ἁγνείας ἀρρύπωτος οἶκος, ἡ τῆς μεταβάσεως οὐρανομήκης κλῖμαξ καί τῆς καταβάσεως θεία γέφυρα, ἡ τῆς ἀνθρωπότητος πανευπρεπεστάτη προσφορά καί τῆς Τριαδικῆς εὐδοκίας ἐκπλήρωσις, ἡ τοῦ Θεοῦ Λόγου Μήτηρ καί τῶν ἀνθρώπων κατά χάριν Μήτηρ, ἡ Κεχαριτωμένη ἐν γυναιξί καί εὐλογημένη ὑπέρ πάντας ἀνθρώπους διά τήν ὑπερβάλλουσαν καθαρότητα καί ταπεινοφροσύνην καί πραότητα, προσερχόμενος ἐνώπιον τῆς ὑπερκάλλου σου ὡραιότητος καί γονυπετήσας ἔμπροσθεν τῆς γλυκυτάτης καί παγκάλου ὄψεώς σου, οὐ δύναμαι ἀτενίσαι σε ὁ βεβαρυμένος πλήθει ἁμαρτιῶν, οὐδέ ἅψαι τῶν παναχράντων σου ποδῶν ὁ ρερυπωμένας χεῖρας ἔχων, οὐδέ τολμῆσαί τι λέξαι ἐκ τῶν ἀκαθάρτων μου χειλέων ὅτι μεμολυσμένη μού ἐστιν ἡ καρδία, οὐδὲ δακρύων μετανοίας ἔχω ὀχετούς. Ἀλλά προσπίπτω σοι ὁ σός ἄσωτος υἱός· ἴδε μου τήν ἀθλιότητα· ἴδε μου τούς μώλωπας, τά τραύματα, τά ἕλκη, τάς οὐλάς, τά ράκη. Σπλαγχνίσθητι ἐπ᾽ ἐμοί, ὦ Μῆτερ τῆς ζωῆς, κἀμοῦ Μήτηρ θεοδώρητος, ἡ ἀγαπῶσα τό ἀνθρώπινον γένος καί πάντοτε σώζουσα αὐτό ἐκ θανάτου πικροῦ καί πανωλέθρου. Σῶσόν με τόν ἐλεεινόν καί τρισάθλιον ἐκ πάντων τῶν πονηρῶν διαβουλιῶν καί τῶν πειρατηρίων. Καταξίωσόν με παραστῆναι ἐκ δεξιῶν σου, ὅπου σύ παρίστασαι ἐκ δεξιῶν τοῦ ἠγαπημένου Υἱοῦ σου, ἵνα μετ᾽ εὐλαβείας καί πλήρης χαρᾶς καί εὐγνώμονος καρδίας ἀναπέμπω εἰς σέ ὕμνους καί εὐχάς καί εὐχαριστίας διά τάς δωρεάς καί χάριτας τῆς ἀπεριγράπτου σου ἀγάπης πρός με, διά τήν σωτηρίαν τοῦ εἶναί μου καί τήν αἰωνίαν διαμονήν μετά σοῦ καί τοῦ γλυκυτάτου σου Υἱοῦ, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις σύν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρί καί τῷ παναγίῳ καί ἀγαθῷ καί ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
