ζ. Πόση μεγάλη αξία έχει η αγάπη, το ξέρουμε όταν ζούμε εν Κυρίω. Πόσο όμως είναι δύσκολο άμα εισχωρήσει ο εναντίος!... άμα αγαπάς τον συνάνθρωπο σου, όλα όσα κάμνει είναι καλά. Όταν δεν τον αγαπάς, τα πάθη του γίνονται ανυπόφορα, μεγαλοποιούνται. Άμα αγαπούμε τον εαυτό μας θ’ αγαπούμε και τον ‘άλλον, που είναι η σωτηρία μας. Όταν σκανδαλίζω ή βασανίζω τον άλλον, στην πραγματικότητα είναι τον εαυτό μου που ταλαιπωρώ. Κατόπιν συνεννοήσεως και εξηγήσεως όλα διορθώνονται. Η ψυχρότητα προκαλείται, γιατί δεν υπάρχει αγάπη. Άμα δεν πολυσυμπαθείς κάποιον, ότι κάμει είναι ενοχλητικό. Η αγάπη πάντα στέγει, ελπίζει, υπομένει. Όταν υπάρχει αγάπη δεν κρατούνται στην καρδιά οι δοκιμασίες και οι κακίες του συνανθρώπου μας.
η. Να πράττουμε και να κάμνουμε ποτζείνα (από εκείνα) που έχει στον ουρανό. Αυτό σημαίνει το «πολίτευμα μας να είναι στον ουρανό». Όταν οι πράξεις σου δεν είναι για εδώ, αλλά για τον ουρανό, τότε οι θησαυροί είναι οι αρετές και η αγαθοεργία. Η αποθήκη, η τράπεζα είναι πάνω εκεί. Να δανείζεις στον Θεό. Να δανείζεις και να μην ελπίζεις να βρεις ανταπόκριση.
θ. «Όπου είναι δύο και συμφωνήσουν σε όλα, ότι μου ζητήσουν θα τους το δώσω», είπε ο Χριστός. Είναι συνήθως πολύ δύσκολο να συμφωνήσουν δύο. Για να συμφωνήσουν θα πρέπει να ζουν και οι δύο εν Κυρίω.
ι. Οι δαίμονες δεν μαλώνουν μεταξύ τους. Αλληλοβοηθούνται. Όταν κάποιος δαίμονας δεν τα βγάζει πέρα, φωνάζει και τους άλλους: «βοήθα με και συ και συ...». Αυτοί αμέσως ανταποκρίνονται, ενώ εμείς δεν συνεργαζόμαστε.
ια. Πρέπει να είναι η καρδιά σου κυριευμένη με προσευχή, για να σου πει κάποιος ένα κακό λόγο και να τον αφήσεις έξω από το σπίτι σου, να μην τον κουβαλάς μέσα σου.
ιβ. Να μην λέμε χίλια-δυο λόγια, περιττά λόγια, αλλά να μένουμε στα λίγα και ωφέλιμα. Αν κάποιος έχει «φορτίο» και του δώσεις ένα χέρι, τι πειράζει; «Ημείς οι δυνατοί, τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν». Αλλά αν είμαστε δυνατοί...
ιγ. Αναλογίζομαι τον καλό μας τον Χριστό που μας τα δίνει όλα και γυρίζει και μας λέει: «Δώστε μου και μένα του φτωχού, του γυμνού...». Κι έρχεται και μας τα γράφει, για να μας τα δώσει στη Δευτέρα Παρουσία. Είναι ευτυχείς όσοι ευρίσκονται στη θέση εκείνου που δίνει, παρά εκείνου που παίρνει. Αυτοί που δίνουν ελεημοσύνη σε όσους έχουν ανάγκη, είναι σαν να δίνουν ένα τσαμπί σταφύλι στο Χριστό και Εκείνος για το καλό που έγινε στον φτωχό, στο πλάσμα του, ανταποδίδει στον ελεήμονα ολόκλήρα αμπέλια θείων δωρεών.
Από το βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας - Κύπρος. τηλ. 00357-99607871
