Ἐπισκόπου Λήδρας Ἐπιφανίου
Ἡγουμένου Ἱ. Μονῆς Μαχαιρᾶ
Ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας στὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Κατ' αὐτὴν τὴν ἡμέρα τὸ Πανάγιο Πνεῦμα ἐν πνοῇ βιαίᾳ γλωσσοπυρσεύτως κατῆλθεν ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ διαμεριζόμενον ἐκάθισε πάνω στὰ κεφάλια τῶν Ἀποστόλων, καθιστώντας τους δοχεῖα τῆς Χάριτος καὶ ναοὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μετὰ ἀπὸ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καὶ τῶν ἄλλων μαθητῶν, πλῆθος ἀνθρώπων ποὺ παρευρίσκονταν ἐκεῖ ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς οἰκουμένης βαπτίστηκαν καὶ ἐντάχθηκαν στὴν Ἐκκλησία, ἀποτελώντας τὸν πρῶτο πυρῆνα αὐτῆς.
Καὶ καθὼς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ κατῆλθε ἐπὶ τὴν Παρθένο καὶ ἐπισκίασε αὐτὴν καὶ ἔλαβε ἐκ τῶν πανάγνων αἱμάτων αὐτῆς πλάθοντας τὴν σάρκα τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καὶ τώρα, τὸ Πανάγιον Πνεῦμα κατῆλθεν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐπεσκίασεν αὐτήν, καὶ λαβὼν ἐκ τῆς ἀνθρωπότητος τὸ αἷμα, τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς Ἀποστόλους, ἔπλασε τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, καθιστώντας αὐτοὺς μέλη τίμια του Σώματος τοῦ Χριστοῦ, καθὼς καὶ ὁ πρωτοκορυφαῖος των Ἀποστόλων Παῦλος διακελεύει.
Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἔρχεται καὶ σκηνώνει ἐν τῇ ἀνθρωπότητι. Εἶναι σημαντικὸ νὰ σημειώσουμε ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, δὲν σημειώνονται οὔτε ἐμφανίζονται κατ' αὐτὴν τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἀλλὰ ὑπῆρχαν ἀπ᾽ ἀρχῆς. Προτοῦ τὸν κόσμον εἶναι, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὁ Θεός, ὑπῆρχεν ἐν τῷ Πατρί, καὶ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορεύεται, γι' αὐτὸ καὶ σημειώνεται στὸ ψαλτήριο:
«Τῷ λόγῳ Κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν, καὶ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν». Διὰ Πνεύματος Ἁγίου δίδεται ἡ Χάρις, ἡ ὁποία εἶναι σὲ ὅλα τα κτίσματα ἡ συνεκτικὴ καὶ ἡ λειτουργική τους ἐνέργεια, καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ δοξολογική τους ἀναφορὰ στὸν Θεόν. Ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἄνθρωπον, διὰ Πνεύματος Ἁγίου καθίσταται εἰς ψυχὴν ζῶσαν, δηλαδὴ ζωοποιεῖται καὶ κτίζεται εἰς αὐτὸν ψυχή.
Περὶ δὲ τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας, αὐτὸ ὑπῆρχεν ἐν τῇ τριαδικῇ Θεότητι ἀνέκαθεν, διότι τὸ περιεχόμενο τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ κοινωνία τῶν προσώπων ἐν ἀγάπῃ. Ὡς ὅρος μὲ τὸ αὐτὸ περιεχόμενο, πρωτοεμφανίζεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη σὲ συνάρτηση καὶ ἀναφορὰ μὲ τὴν θεοπτία στὸ Σινά. Στὴν Καινὴ Διαθήκη ἐγκαινιάζεται μὲ τὴν ἀναφορὰ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅταν εἶπε:
«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς». Πῶς ἀναπαύει ἡμᾶς; Διὰ Πνεύματος Ἁγίου, καθότι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι ὁ ἄλλος Παράκλητος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος ἔστειλε στὴν ἀνθρωπότητα μετὰ ἀπὸ αἴτηση στὸν Πατέρα του, γιὰ νὰ μένει σὲ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων.
Αὐτὸ τὸ Πανάγιον Πνεῦμα παρακαλοῦμε καὶ ἐμεῖς, οἱ πιστοὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, κάθε μέρα στὴν ἔναρξη κάθε ἀκολουθίας λέγοντας: «Ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν». Αὐτὸν τὸν λόγο, ἐκ βάθους καρδίας παρακαλοῦμε γιὰ κάθε χριστοφόρο τέκνο τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιὰ κάθε ἄνθρωπο ποὺ θὰ γεννηθεῖ, εὐελπιστώντας στὴν χρηστότητα, στὴν ἀγαθότητα καὶ στὴν εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἐκπλήρωσή του σὲ μᾶς. Ἀμήν.
