Επισκόπου Αμαθούντος κ. Νικολάου
Το στόμα του Χριστού, ο Παύλος, μας συμβουλεύει να στεκόμαστε μπροστά στις ποικίλες κρίσεις και πειρασμούς της ζωής με υπομονή γιατί όπως μας λέει: «ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει». Και αυτά δεν τα λέει ένας οποιοσδήποτε φιλοσοφικά και στοχαστικά σκεπτόμενος και γράφοντας, αλλά ο Παύλος ο οποίος απέκτησε εμπειρικά αυτή τη θεία γνώση μέσα από τις αμέτρητες θλίψεις, τους κόπους, τους μόχθους, τις αγρυπνίες, τους ραβδισμούς, τους λιθασμούς και όλα εκείνα που υπέμεινεν ένεκεν της μεγάλης αγάπης του προς τον Χριστό και ως στίγματα γνήσιου μαθητή και μιμητή Χριστού, σφράγισαν την ύπαρξη του ολόκληρη.
Εάν σε κάθε μνήμη αγίου ενθυμούμαστε το Χρυσοστομικό λόγιον: «Τιμή μάρτυρος, μίμηση μάρτυρος» αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τους σήμερα εορταζομένους Αγίους. Να μιμηθούμε πρέπει τη μεγάλη τους αγάπη προς τον Θεόν όπου ήταν έτοιμοι να υπομένουν τα πάντα γι’ αυτόν. «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; αναφωνεί ο Απόστολος Παύλος. «Θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα; Αυτό πρέπει να είναι και το δικό μας κίνητρο όταν ακολουθούμε τον Χριστό αλλά και όταν καλούμαστε να σηκώσουμε τον δικό μας σταυρό των πειρασμών και των δοκιμασιών, προσωπικών, κοινωνικών, εθνικών και άλλων.
Δεν ακολουθούμε τον Χριστό μας περιμένοντας οποιαδήποτε ανταπόδοση ή όφελος παρά μόνον συν Αυτώ είναι, να είμαστε μαζί Του. Αυτή η κοινωνία μαζί Του, δίνει το νόημα και την πληρότητα της ζωής μας. Μας δίνει κουράγιο και υπομονή να τρέξουμε τον προκείμενον αγώνα της ζωής, όχι με ανθρώπινους υπολογισμούς και προγραμματισμούς αλλά «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» κατά τον θείον Παύλον και πάλι. Η αγάπη μας προς αυτόν μας αφήνει να τον εμπιστευθούμε και να του παραδώσουμε το τιμόνι της ζωής μας, ώστε αυτός που γνωρίζει όχι το πρόσκαιρο αλλά το πραγματικό μας συμφέρον να οδηγήσει με ασφάλεια και σιγουριά το καράβι της ζωής μας εις τους καλούς λιμένες της ανεσπέρου Βασιλείας Του. Όταν ο Παύλος αναφωνεί «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» αυτό θέλει να εκφράσει. Αυτό που η Αγία μας Εκκλησία μας υπενθυμίζει συνεχώς: «πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Έτσι θα ειρηνεύσει αδελφοί μου η ζωή μας, έτσι θα φύγει το άγχος και η ανασφάλεια και όλη αυτή η τραγική κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά και δεν γνωρίζουμε τι τέξεται η επιούσα, ποιός άλλος πειρασμός θα ακολουθήσει.
Ναι, μας προειδοποίησε ο Κύριος μας ότι «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔξετε» αλλά μας συστήνει: «θαρσεῖτε, ἐγὼ τὸν κόσμον νενίκηκα» και «ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν πάσας τὰς ἡμέρας της ζωής υμών». Ας μην φοβόμαστε μπροστά στα ανερχόμενα κύματα των πειρασμών όπως ο Πέτρος αλλά ας πορευθούμε με πίστη να συναντήσουμε τον Κύριον μας ο οποίος μας καλεί κοντά Του. Αυτός είναι ο κυβερνήτης του κόσμου. Το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος, η αρχή και το τέλος του κόσμου κατά το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Δεν θα επιτρέψει να πειρασθούμεν «ὑπὲρ τήν δύναμίν μας» κατά τον λόγο του Παύλου και μαζί με τον πειρασμό που παιδαγωγικά μπορεί να παραχωρεί, θα μας δώσει και τη δύναμη να τον αντιμετωπίσουμε. «Ὑπομονῆς ἔχετε χρείαν» μας φωνάζει ο δέσμιος του Χριστού Παύλος γιατί κατά τον λόγον του Κυρίου «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος ούτος σωθήσεται». Την ώρα του πειρασμού όπου δοκιμαζόμαστε «ως χρυσόν εν χωνευτηρίω» φαίνεται η γνησιότητα της πίστης και της σχέσεώς μας με τον Θεό, αλλά και του όλου πνευματικού αγώνα μας.
