Μητροπολίτου Ἐδέσσης Ἰωήλ
Ἐπανειλημμένα ἀναφέρει ἡ Ἐκκλησία μας, πώς ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ἡ προστασία τοῦ κόσμου, ἡ καταφυγή τῶν ἀνθρώπων, ἡ πηγή τῆς ζωῆς, ἡ παραμυθία τῶν θλιβομένων. Μάλιστα κατά τήν περίοδο τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐπισήμως κάθε Παρασκευή ἀπευθύνει τούς Χαιρετισμούς στό πρόσωπό της ἤ πάντοτε μέσα στή νηστεία αὐτή γιορτάζουμε τόν Εὐαγγελισμό της.
Ὅλες οἱ ἀκολουθίες τῆς Παναγίας εἶναι τά πνευματικά γλέντια τῶν χριστιανῶν. Μπορεῖ οἱ ἡμέρες αὐτές νά ἔχουν μιά σκυθρωπότητα καί νά περισσεύει σ᾽ αὐτές τό στοιχεῖο τῆς χαρμολύπης, ἀλλά σοφώτατα οἱ ἅγιοι Πατέρες ἔβαλαν τίς ἀκολουθίες αὐτές τῆς Θεοτόκου ὡς νησίδες χαρᾶς, γιά νά ἐμψυχώσουν στόν ἀγώνα τους τούς χριστιανούς, ἀλλά καί γιά νά πάρουν θάρρος στίς διάφορες δυσκολίες πού συναντοῦν στήν περίοδο τῆς νηστείας καί νά μήν ἀποκάμνουν. Σύν τοῖς ἄλλοις ὅλες οἱ γιορτές τῆς Θεοτόκου δίνουν πολλή χάρη στούς ἀνθρώπους, πού ζητοῦν τή βοήθειά της.
