π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Ὁ Χριστιανισμός εἶναι ἡ ζωή τῆς χαρᾶς. Μίας χαρᾶς πού πηγάζει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο. Στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ὁ Θεός φανερώνει τήν ἀγάπη Του. Ἀπαντᾶ στό κακό καί τήν ὀδύνη. Ὁ Χριστός ἦρθε στόν κόσμο γιά νά ἔχουμε χαρά. Αὐτή χάνεται μέσα στίς ποικίλες ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς, στίς νοοτροπίες καί ἀντιλήψεις πού δομεῖ ὁ κόσμος καί ὁ ψυχισμός τῶν ἀνθρώπων. Παρά ταῦτα, παραμένει τό αἰώνιο ποθούμενο τῆς κάθε ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Τόσο ἡ θλίψη ὅσο καί ἡ χαρά εἶναι συναισθήματα τά ὁποῖα πρέπει νά βιώνονται καί νά βρίσκουν τόν δρόμο τῆς ἔκφρασης μέσα ἀπό τήν ψυχή μας. Νά ἀρθρώνονται σέ λόγο, τέχνη καί προσευχή, σέ σχέση καί συνάντηση. Ἐκεῖνο τό ὁποῖο δέν πρέπει νά γίνεται, εἶναι ἡ φίμωση τῶν συναισθημάτων καί ἡ ταυτόχρονη ταύτιση ἐκείνου πού νιώθουμε ἤ ἔχουμε υἱοθετήσει ὡς τρόπο ζωῆς μέ τήν χριστιανική μας ἰδιότητα.
Ὁ Χριστιανός εἶναι χαρούμενος γιατί ἀγαπάει καί ἀγαπιέται. Ἀγαπάει τόν Θεό, τούς ἀνθρώπους, τήν κτίση, τό δῶρο τῆς ζωῆς. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν βιώνει συναισθήματα θλίψης ἤ ἀπελπισίας, ἀλλά ὅτι κυρίαρχα κατακλύζεται ἀπό τήν χαρά πού στέκει πέρα καί πάνω ἀπό συναίσθημα, ὡς δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γεννηθήκαμε γιά τήν χαρά καί θά τήν ζήσουμε, τόσο ἐδῶ στήν μορφή ζωῆς τοῦ σήμερα, ὅσο καί στήν ἔσχατη φανέρωση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ βασιλείᾳ Του.
