Το χάρισμα της πίστης και του πόνου
Διαβάζοντας την προς Φιλιππησίους επιστολή του Απόστολου Παύλου, είδα στο 1οκεφάλαιο στο στίχο 29 να γράφει κάτι που σήμερα φαντάζει κάπως παράξενα: «Υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν». Δηλαδή «Σ΄ εσάς δόθηκε το χάρισμα, όχι μόνο να πιστεύετε στο Χριστό, αλλά και να υποφέρετε γι΄ αυτόν».
Μας έχουν μάθει από μικρούς να έχουμε μια σχέση με το Θεό που αγγίζει τα όρια του συμφέροντος. Αυτός είναι ο δυνατός, εμείς οι αδύνατοι κι άρα το να Τον πιστεύομε σημαίνει ότι δημιουργούμε αποθέματα δυνάμεως, για να τα χρησιμοποιήσουμε σε δύσκολες ώρες. Γι’ αυτό και κλονίζεται η εμπιστοσύνη μας, όταν σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες ο Θεός σιωπά.
Όμως ο Απόστολος Παύλος μας λέει ότι η πίστη είναι χάρισμα, δωρεά, ευλογία. Μας δίνεται από το Θεό ως δυνατότητα σχέσης. Όποιος πιστεύει έχει μια κοινωνία μαζί Του, έχει χαρά, γίνεται «οικείος Θεού». Όπως το μικρό παιδί, με τα νάζια του κάνει ό,τι θέλει τον πατέρα του, έτσι κι εμείς μπορούμε «να κάνουμε ό,τι θέλουμε» τον ουράνιο Πατέρα μας. Με την πίστη αποκτούμε «παρρησία», δηλαδή θάρρος και άνεση με το Θεό. Αυτό που είχαν οι άγιοι. Γι’ αυτό και «απαιτούσαν» να τους κάνει κάτι που ήθελαν για χάρη των άλλων.
Αλλά οι «οικείοι» του Θεού δεν έχουν μόνο το χάρισμα της πίστης, αλλά και το μαρτύριο, τη δυσκολία, τον πόνο. Ο σταυρός τους αποδεικνύει τη γνησιότητά τους. Το να υποφέρουν για το Χριστό δείχνουν ότι ανήκουν σ’ Αυτόν, ότι Τον αγαπούν κι άρα έχουν σχέση μαζί Του.
Η κοινωνία μας βέβαια δεν χαρακτηρίζεται από το πνεύμα της άνεσης και των ευκολιών. Είναι η εποχή που μικροί και μεγάλοι επιδιώκουμε ν’ απαλλαγούμε από τις όποιες δοκιμασίες και δυσκολίες μάς βρίσκουν. Δεν υπάρχει υπομονή. Γι’ αυτό και η επισήμανση ότι το να υποφέρουμε είναι χάρισμα όπως και η πίστη, ακούγεται κάπως ανεδαφικό.
Σήμερα το να επιδιώκει κανείς τη δυσκολία και τον πόνο, για να εκφράσει τη αγάπη του στο Χριστό, νομίζω είναι υπερβολή. Αν και τέτοιες υπερβολές οι άγιοι τις κάνουν... Τουλάχιστο ας υπομένουμε κι ας προσπαθούμε να διεισδούμε πίσω από αυτά που μας έρχονται ως δοκιμασίες, για να βλέπουμε την ετοιμαζόμενη ευλογία και χάρη. Ας είναι η υπομονή μας έκφραση της εμπιστοσύνης μας σ’ Εκείνον που μας χαρίζει, ως τέκνα Του γνήσια, την πίστη και το «υπέρ αυτού πάσχειν».
π. Ανδρέας Αγαθοκλέους
