Κάποτε μια μητέρα έφερε τον εξάχρονο γιο της στο Μαχάτμα Γκάντι.
-Σε παρακαλώ, Μαχάτμα, πέστε στο γιο μου, να μην τρώει πλέον ζάχαρη. Είναι διαβητικός και κινδυνεύει η ζωή του, αν συνεχίσει να το κάνει. Εμένα δεν με ακούει και υποφέρω για εκείνον.
Ο Γκάντι σκέφθηκε για λίγο και είπε:
Λυπάμαι, κυρία μου. Τώρα δεν μπορώ. Φέρτε το παιδί σας σε δεκαπέντε μέρες.
Έκπληκτη η γυναίκα τον ευχαρίστησε και υποσχέθηκε να κάνει ό,τι της ζητήθηκε. Δεκαπέντε μέρες αργότερα η μητέρα επέστρεψε με το γιο της . Ο Γκάντι κοίταξε το αγόρι στα μάτια και «έπιασε» αμέσως επαφή μαζί του και τού είπε:
-Αγοράκι μου, σταμάτα να τρως ζάχαρη.
Γεμάτη ευγνωμοσύνη η μητέρα, αλλά έχοντάς τα χαμένα, τόλμησε να ρωτήσει:
-Γιατί μου ζητήσατε να φέρω το γιο μου σε δεκαπέντε μέρες; Δεν μπορούσατε να τού το πείτε την πρώτη φορά που ήρθε;
Ο Γκάντι απάντησε:
-Πριν δεκαπέντε μέρες είχα φάει ζάχαρη!
Επιμέλεια Αθανάσιος Γκάτζιος
