Θεοδόση Νικολάου
Μεγάλη ἡ δόξα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Κύπρου.
Φορεῖ σάκκο σάν αὐτοκράτορας
Κρατεῖ σκῆπτρο σάν αὐτοκράτορας
Καί ὑπογράφει σάν αὐτοκράτορας
Διά κινναβάρεως.
Ἡ φήμη του ὅμως δέν εἶναι μόνο Ἀρχιεπίσκοπος πάσης Κύπρου
Ἀλλά Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου.
Πρῶτα τό Νέας Ἰουστινιανῆς
Πού πολλές φορές παραλείπεται
Χάριν συντομίας
Ἤ καί ἀπό ἄγνοια.
Νέα Ἰουστινιανή . . . Νέα Ἰουστινιανή . . .
Ποῦ εἶναι ἡ παλιά καί ποῦ ἡ νέα;
Μήτε παλιά ὑπάρχει, μήτε νέα.
Ἐκεῖ πού ἦταν, ἄλλες πολιτεῖες τώρα ζοῦν
Μέ ξένα ὀνόματα καί ξένους ἀνθρώπους,
Ἤ μονάχα τό σίδερο ἀναταράζει τή μνήμη
Καθώς ἀνοίγει τά καινούρια αὐλάκια.
Μνήμη πού καίει χωρίς νά καίγεται
Καημός πού δέν δροσίζει.
Νέα Ἰουστινιανή . . .
Σκόλοπας πού ἀκατάπαυστα διατρυπᾶ
Τίς φτεροῦγες τῆς αὐτοκρατορικῆς δόξας
Ἀσήκωτη ἄγκυρα στήν ἔπαρση.
