Μαρίας Μουρζᾶ
Κανείς δέν ἐμπιστεύεται αὐτόν πού δέν γνωρίζει.
Κανείς δέν πλησιάζει αὐτόν πού δέν ἀγαπάει.
Κανείς δέν ἀκουμπάει, ἄν δέν πειστεῖ
ὅτι ἀληθινά τόν νοιάζονται.
Κανείς δέν ἀνταποκρίνεται, ἄν δέν βεβαιωθεῖ
γιά τήν ἀνιδιοτέλεια τῆς πρότασης πού τοῦ ἔγινε.
Κανείς δέν παραδίδεται, ἄν δέν βεβαιωθεῖ
γιά τή δύναμη τῆς ἀγάπης.
Γιά νά σέ δῶ,
γιά νά σέ ἀκούσω,
προϋποθέτει ὅτι γιά μένα ὑπάρχεις.
Ὅτι γιά μένα ἔχεις ὑπόσταση.
Ὅτι σέ λαβαίνω ὑπ’ ὄψιν.
Γιά νά σέ ὑπακούσω
Προυποθέτει ὅτι μέ ἀφορᾶς.
Γιά νά μποῦνε στήν καρδιά μου τά λόγια σου
καί νά μέ ρυθμίσουν,
προϋποθέτει ὅτι τά σπλάχνα μου
εἶναι ὁλάνοιχτα σέ σένα.
Ὅτι ἡ ὕπαρξή μου ὅλη περιμένει ἀπό σένα
καί τό ζεῖν καί τό εὖ ζεῖν.
Ὁ Χριστός κι ἐγώ.
Περί αὐτοῦ ὁ λόγος.
