Παναγιώτη Σ. Παναγιωτόπουλου,
Εισαγγελέως Εφετών Αθηνών
Ο Άγιος Νεκτάριος είναι θαυμαστώς συνδεδεμένος με την ημερομηνία της 15ης Ιανουαρίου. Είναι σημαίνουσα η ημερομηνία αυτή για την επί της γης βιωτή του Αγίου Νεκταρίου.
Κατ’ αυτήν, εν πρώτοις, στις 15 Ιανουαρίου 1847, δέχθηκε στην γενέτειρά του, την Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης, το ιερό μυστήριο της βάπτισης, και έλαβε το όνομα «Αναστάσιος», όνομα του θείου του, μόλις τρεισήμισι μήνες από τη γέννησή του, που είχε λάβει χώρα την 1 Οκτωβρίου 1846, στην ίδια πόλη.
Ίδια ημερομηνία, στις 15 Ιανουαρίου 1877, στην ώριμη ηλικία των 30 ετών, δυο μήνες μετά την κουρά του, «ο Λάζαρος Δ. Κεφαλάς, Μοναχός εκ Σηλυβρίας της Θράκης» (όπως σημειώνει ο ίδιος, ιδίαις χερσίν, στον Κώδικα του μοναστηριού Νέας Μονής Χίου) χειροτονείται διάκονος με το όνομα «Νεκτάριος» (λαβών δηλαδή το όνομα του Αγίου Νεκταρίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, όστις είχε διαδεχθεί στον Οικουμενικό θρόνο τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, τον Ναζιανζηνό). Η χειροτονία του έγινε στον Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Μηνά, Βίκτωρος & Βικεντίου της πόλης της Χίου, από τον επιχώριο Μητροπολίτη Γρηγόριο.
Ω, του παραδόξου θαύματος, ίδια ημερομηνία, στις 15 Ιανουαρίου 1889, ημέρα Κυριακή, ο Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Κεφαλάς χειροτονείται Μητροπολίτης «της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Μητροπόλεως Πενταπόλεως».
Η χειροτονία έγινε στον Πατριαρχικό Ι. Ναό του Αγίου Νικολάου Καΐρου, από τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο, συλλειτουργούντων αυτώ και των Αρχιεπισκόπων πρώην Κερκύρας Αντωνίου και Σιναίου Πορφυρίου του Α΄. Στο Μ. Κώδικα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, είναι γραμμένα δια χειρός του ιδίου του Πατριάρχου Σωφρονίου, τόσο το Υπόμνημα Εκλογής όσο και η Πράξη Χειροτονίας.
Τέλος, ίδια ημερομηνία, στις 15 Ιανουαρίου 1998, επί Πατριάρχου Αλεξανδρείας Πέτρου του Ζ΄, εγένετο η αποκατάσταση του Αγίου και Θεοφόρου Πατρός από την εκδιώξασαν Αυτόν Αλεξανδρινή Εκκλησία.
Τότε, Ιούλιο 1890, που χωρίς να λάβει γνώση των εναντίον του κατηγοριών, άνευ απολογίας, άνευ δικαστηρίου και χωρίς απόφαση Συνόδου, αποπέμπεται και εκδιώκεται από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας «ως ασεβής και επαναστάτης και δούλος πονηρός, κακά μελετήσας κατά της Εκκλησιαστικής του αρχής». Και ζεί πλέον στην Αθήνα «φυτοζωών» στερούμενος και αυτού του επιουσίου άρτου, μόνος, έρημος, κατατρεγμένος, ο Άγιος αυτός Πατέρας !
Οπότε, μετά από 108 ολόκληρα έτη, την 15 Ιανουαρίου 1998, η περί τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρον τον Ζ΄ Πατριαρχική Σύνοδος «διασκεψαμένη, εν φόβω Θεού, και της εικόνος του Αγίου ευρισκομένης εν τη Συνοδική Αιθούση, απεφήνατο δια την αποκατάστασιν της διασαλευθείσης κανονικής τάξεως και εξετήσατο την συγχώρησιν παρά του Αγίου Πατρός ημών Νεκταρίου δια τον διωγμόν και την αδικωτάτην κατ’ αυτού μήνιν, επηρεία του πονηρού».
Είθε, λοιπόν, και αυτήν την ημέραν, όπως και πάσαν ημέραν, να υμνούμε και να τιμούμε με ύμνους και ήχους εξαισίους, εν Εκκλησίαις και μη, και συγγραφές παντοίες, τον Άγιο του καιρού μας, τον «εν εσχάτοις χρόνοις φανέντα», και οι πρεσβείες του εν Αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως, του Θαυματουργού, να χαρίζουν «ιάσεις παντοδαπάς τοις ευλαβώς κραυγάζουσι» το Άγιον όνομά Του.
