Ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος γεννήθηκε τό 315 σ’ ἕνα χωριό τῆς Παλαιστίνης ἀπό γονεῖς χριστιανούς. Σέ ἡλικία δέκα ἐτῶν ἔμεινε ὀρφανός· τότε κινδύνεψε νά πεθάνει, ἀλλά τόν υἱοθέτησε ἕνας πλούσιος Ἰουδαῖος. Ὁ Ἰουδαῖος τόν ἔστειλε νά σπουδάσει στήν Ἀλεξάνδρεια καί πεθαίνοντας τοῦ ἄφησε ὅλη τήν περιουσία του. Ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος σέ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν βαπτίσθηκε, μοίρασε ὕστερα τήν περιουσία του καί πῆγε κι ἔγινε μοναχός σ’ ἕνα μεγάλο μοναστήρι τῆς Λιβύης, ἔχοντας γέροντα καί πνευματικό ὁδηγό τόν ἅγιο Ἰλαρίωνα. Ὕστερα ἀπό χρόνια, θέλοντας νά διαδώσει τό μοναχισμό στήν πατρίδα του, γύρισε στήν Παλαιστίνη καί ἵδρυσε ἐκεῖ μοναστήρι, τό ὁποῖο διοίκησε πνευματικά τριάντα χρόνια.
Ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος ἔζησε ὁλωσδιόλου φτωχός καί ἀκτήμονας. Κάποτε τόν αἰχμαλώτισαν ληστές, ἀλλά, ὅταν εἶδαν πώς δέν εἶχε τίποτε, τόν ἄφησαν ἐλεύθερο. Τόσο εἶχε διαδοθεῖ ἡ φήμη τῆς ἁγιοσύνης του, ὥστε οἱ ἐπίσκοποι τῆς Παλαιστίνης κινήθηκαν νά τόν ἐκλέξουν ἐπίσκοπο. Ὅταν τό ἔμαθε, ἔφυγε στήν Κύπρο, πάλι κοντά στό γέροντά του Ἰλαρίωνα. Ὅταν πέθανε ὁ ἐπίσκοπος Κωνσταντίας, τῆς σημερινῆς δηλαδή Σαλαμίνας τῆς Κύπρου, ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος, μέ τήν ἐπιμονή τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ, ἀναγκάσθηκε νά τόν διαδεχτεῖ στόν ἐπισκοπικό θρόνο.
Ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος εἶναι πατέρας καί διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας. Τόν ὀνόμασαν πεντάγλωσσο, γιατί μιλοῦσε πέντε γλῶσσες, τήν ἑλληνική, τή λατινική, τήν ἑβραϊκή, τή συριακή καί τήν αἰγυπτιακή. Προπάντων ἡ μέριμνά του ἦταν ἀκοίμητη γιά τήν καταπολέμηση τῶν αἱρέσεων καί τά συγγράμματα πού ἄφησε εἶναι πηγή γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Θεωρεῖται ὁ Πατέρας τοῦ Κυπριακοῦ αὐτοκεφάλου. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 12 Μαΐου.
