π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους
Σχόλιο στό Ευαγγέλιο τῆς Κυριακῆς ΙΖ΄ Λουκᾶ (Ἀσώτου)
Ἡ παραβολή δύο ἀδελφῶν στή φοβερή παραβολή τοῦ Ἀσώτου, τονίζει τή διαφορά. Ποιός θά ὑπολόγιζε πώς τελικά θά γινόταν ὁ ἄσωτος τέκνο πιστό καί ὁ πιστός θά ζοῦσε τήν κρυμμένη ἀσωτία του;
Ὅποιος δέν βίωσε, ἔστω καί μία φορά στή ζωή του, τήν ἀσωτία τῆς ὕπαρξής του δέν μπορεῖ νά καταλάβει τί σημαίνει ἐπιστροφή στήν οἰκία. Οὔτε τή χαρά της.
Ἡ ὀνομασία «παραβολή τοῦ Ἀσώτου» δείχνει τήν κατάντια πού μπορεῖ νά φτάσει τό τέκνο τοῦ Πατρός, φεύγοντας «εἰς χώραν μακράν». Αὐτονομημένος, στηριγμένος στό ἐγώ, ἐγκαταλείπει τήν ὄντως ἐλευθερία, τή χωρίς ὅρια ἀγάπη, αὐτό, δηλαδή πού ζητοῦσε.
Ἡ ὀνομασία «παραβολή τοῦ εὔσπλαχνου Πατέρα» τονίζει Αὐτόν πού ἀγαπᾶ χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς καταπίεση τῆς ἐλευθερίας τοῦ υἱοῦ - δέν πῆγε νά τόν βρεῖ -, χωρίς νά περιμένει νά γίνει ὅπως θέλει καί ἄς ἦταν τό πρέπον.
Δεύτερη Κυριακή τοῦ Τριωδίου, τῆς περιόδου πού τονίζεται καί προβάλλεται ἡ μετάνοια. Ποιά ἄλλη παραβολή θά μιλοῦσε γι’ αὐτήν ὅσο ἡ παραβολή αὐτή; Ἀπό τή μιά ἡ ἀσωτία σ’ ὅλη της τήν ἔκταση καί ἀπό τήν ἄλλη ἡ ἀνοιχτή ἀγκαλιά σέ ὅλο τό μεγαλεῖο της.
Ποιά δικαιοσύνη θά δεχόταν αὐτήν τήν ἀντίθεση; Αὐτή πού καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἡ παραβολή τοῦ Ἀσώτου παραπέμπει στήν ἀγάπη τοῦ δικοῦ μας Θεοῦ, πού βρίσκεται ἐνάντια τοῦ Νόμου πού ἀπαιτεῖ ἐξιλέωση καί τιμωρία.
Μέ τέτοιο Θεό, ποιός δέν θά τολμοῦσε νά πεῖ τό «ἀναστάς πορεύσομαι πρός τόν Πατέρα» καί νά γευτεῖ τή χαρά τῆς μετάνοιας;
Ἡ παραβολή τοῦ Ἀσώτου!: Ἐλπίδα πώς κάποια μέρα θά μιλήσει στήν καρδιά μας, θά ταρακουνήσει τήν ὕπαρξή μας καί θά γίνει ἡ βάση τῆς δικῆς μας μετάνοιας καί ἄρα ἐλπίδα Ἀναστάσεως.
