π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Κάθε που έρχονται Χριστούγεννα διάφορα συναισθήματα νιώθουν οι άνθρωποι «όπου γης». Είναι η γιορτή που διαχέεται σχεδόν σ’ όλο τον πλανήτη ως δυνατότητα διασκέδασης, κατανάλωσης, προβληματισμού, ανεφοδιασμού. Ποιος μπορεί να ερμηνεύσει την ανθρώπινη πραγματικότητα που φαίνεται στη διαφορετικότητα και στη δυναμική του προσώπου;
Στη «Βηθλεέμ της Ιουδαίας», το ασήμαντο χωριουδάκι, σ’ ένα στάβλο ζώων, μέσα στην αθόρυβη νύχτα, γεννιέται Εκείνος που θα χώριζε την ιστορία, θα νικούσε το θάνατο, θ’ ανέτρεπε τα δεδομένα του κόσμου, θα μεταμόρφωνε «τελώνες και πόρνες» σε μαθητές Του και αγίους.
Τι σημασία έχει αν τα ουσιαστικά γεγονότα της όντως Ζωής οι περισσότεροι τα αγνοούν; Φτάνει που γίναν! Άλλωστε, τα μεγάλα και αληθινά που επηρεάζουν την πορεία της ύπαρξής μας γίνονται χωρίς διαφημίσεις. Η αλλαγή της καρδιάς δεν επιτυγχάνεται «μετά παρατηρήσεως». Στη σιωπή, στο αθόρυβο και ανύπαρκτο για τους πολλούς, πραγματοποιείται η νεκρανάστασή μας, η μετάνοιά μας.
- Ας τρέχει ο κόσμος για τα δώρα και τα γιορτινά τραπέζια..
- Ας ζει ο καθένας μας στην αμαρτία και στα πάθη του που δεν μπορεί να απαλλαγεί…
- Ας γίνονται διαπλοκές, αδικίες και «σχέδια των παρανόμων»…
- Ας πορεύεται η ανθρωπότητα στην καταστροφή…
Χριστός γεννάται! Αθόρυβα, σιωπηλά, ανυποψίαστα. Μέσα στις καρδιές των ταπεινών, των ανύπαρκτων, που οι πολλοί δεν μπορούν να υποψιαστούν και να δουν, και γίνονται έτσι όντως Χριστιανοί που αγαπούν, που ανέχονται, που θυσιάζονται όπως ο Χριστός, ο Κύριος και Θεός τους.
Τότε, αυτοί οι λίγοι γίνονται για όλους σημείο που δείχνει ότι πράγματι «Χριστός γεννάται!». Ήλθε και έρχεται ο Ιησούς Χριστός ως ο «Εμμανουήλ, ο εστί μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός» (Ματθ. 1,23).
Δεν είμαστε μόνοι στον πόνο, στις ακαταστασίες, στις ασθένειες, στις αδυναμίες και αστοχίες μας, αλλά μαζί μας είναι ο ίδιος ο Θεός. Και «εάν ο Θεός είναι μαζί μας, ουδείς μπορεί να είναι αντίθετος» (Ιωάννης Καποδίστριας).
Από τη γέννηση του Θεανθρώπου και μετά μια άλλη λογική εμφανίζεται στον κόσμο:
- Το κακό δεν νικάται με το κακό.
- Η ειρήνη της καρδιάς, ως καρπός του αγίου Πνεύματος, δεν εξαρτάται από εξωτερικές συνθήκες
- Τον τελευταίο λόγο δεν τον έχει ο θάνατος με τις ποικίλες μορφές του, αλλά ο Χριστός που τον νίκησε.
Από τη γέννηση του Θεανθρώπου και μετά δεν μπορείς να απελπίζεσαι, δεν γίνεται να νιώθεις μόνος, δεν υπάρχει το «δεν μπορώ».
Έχουμε ένα Θεό που μας αγαπά, ώστε να γίνει όπως εμάς, να έλθει μέχρις εμάς, να θυσιαστεί για μας.
«Κάμε, Κύριε, τα φετινά Χριστούγεννα να γίνουν, μέσα στις καρδιές μας, υπόμνηση της μεγάλης σου αγάπης για τον καθένα και όλους μας, ώστε να ανταποκριθούμε σ’ αυτή ζώντας τη ζωή σου με ταπείνωση και αγάπη. Αμήν».
