Κανείς, πού ὄντως ἐνδιαφέρεται γιά τόν πλησίον του,
δέν μπορεῖ νά ὑποτιμήσει τή δυσκολία πού περνᾶ.
Γιατί ἔτσι σημαίνει πώς δέν τόν καταλαβαίνει,
δηλαδή δέν μπαίνει στή θέση του, ἐπειδή, βέβαια, δέν τόν ἀγαπᾶ.
Ἄν ὅμως ἡ ὑποτίμηση τῆς δυσκολίας εἶναι γιά ν’ ἀποφευχθτεῖ ἡ ἔντασή του, τότε χρειάζεται.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Ξέρουμε πως η αμαρτία μπορεί να οδηγήσει σε νέα ζωή
αν βιωθεί ως απομάκρυνση και αποξένωση
από το Θεό που προσκαλεί ως Πατέρας.
Κατανοούμε τότε πώς μια πόρνη έγινε οσία
και πώς ένας παλιάνθρωπος τελώνης έγινε απόστολος.
Για τον Ορθόδοξο Χριστιανό το πρόβλημα ζωής του
δεν θα πρέπει να είναι η αμαρτία ως παράβαση της ηθικής,
αλλά η αμέλεια, η νωθρότητα, η σκληρότητα, η καλυμμένη αμαρτωλότητα,
που όλ’ αυτά δεν οδηγούν στη μετάνοια.
Γι’ αυτό και αγνοεί το Θεό των μετανοούντων,
των δυνάμεων και της αγάπης.
Χάνει τη χαρά της νέας ζωής, της νεκραναστημένης,
την εμπειρία της συγχώρεσης και την ομορφιά της επιστροφής.
Δεν είναι κρίμα όντως;