Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων
Ἡ νύχτα εἶναι μία ξεχωριστή χρονική περίοδος, πού δίνεται ἀπό τό Θεό στόν ἄνθρωπο γιά τήν ἀνάπαυσή του. Δέν θά ἄφηναν ποτέ τά ἀφεντικά τό δοῦλο τους νά ξεκουραστεῖ, ἄν δέν τούς ἐμπόδιζε γιά μερικές ὧρες τό σκοτάδι τῆς νύχτας. Πῶς θά ἀνανεωνόμασταν ἀπό τό βαρύ κόπο, πού φέρνει πολλές φορές ἡ ἡμέρα, ἄν δέν ὑπῆρχαν οἱ νύχτες; Κάποιος πού τήν προηγούμενη ἡμέρα κοπίασε πολύ, τήν ἑπόμενη αὐγή γίνεται ρωμαλέος, ἐπειδή ἀναπαύτηκε τή νύχτα.
Ὑπάρχει χρόνος πιό χρήσιμος γιά τήν ἐργασία τῶν σοφῶν καί γιά τήν ἀπόκτηση τῆς σοφίας ἀπό τίς νυχτερινές ὧρες; Γιατί πολλές φορές, κατά τή νύχτα σκεπτόμαστε καί μελετᾶμε ὅ,τι ἔχει σχέση μέ τό Θεό. Κατά τή νύχτα διαβάζουμε καί ἐντρυφοῦμε στό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ποιές ὧρες τοῦ εἰκοσιτετραώρου ἡ διάνοιά μας εἶναι πιό καλοδιάθετη γιά προσευχή καί ψαλμωδία; Δέν εἶναι οἱ νυχτερινές; Ποιά ὥρα, πολλές φορές συναισθανθήκαμε τίς ἁμαρτίες μας; Δέν ἔγινε αὐτό κατά τή νύχτα; Ἡ πείρα ἀπέδειξε ὅτι ἡ νύχτα εἶναι χρήσιμο δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.
