Διδαχές του Γέροντα Παναή από τη Λύση

ιη. Το πλάσμα που έχει θλίψη πολλή, ενεργεί χωρίς να νοιάζεται για το τι θα πουν οι άλλοι. Όπως κι ο ερωτευμένος. Ο εναντίος, ο κόσμος, η σάρκα, επαναστατούν. Όταν αφοσιωθούμε στον Θεό αυτά τα περιφρονούμε. Νοιαζόμαστε τι θα πουν οι άλλοι, γιατί θέλουμε να φαινόμαστε καλοί. Όμως εγώ ξέρω ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός, ότι και να πουν οι άλλοι... Ε, μα ο κόσμος κάθε μέρα αλλάζει και δεν πρόκειται να τους αρέσκουμε όλους. «Εγέρθητε και αφορίσθητε εκ μέσου αυτών... Καθαρίσωμεν εαυτούς από σαρκός και πνεύματος επιτελούντες αγιοσύνη εν φόβω Θεού».

            ιθ. Και στα λυπηρά που μας συμβαίνουν να ευχαριστούμε τον Θεό, γιατί είναι προς το συμφέρον μας.

            κ. Όταν έλθουμε σε συναίσθηση αμαρτωλότητος, ούτε τρώμε ούτε κοιμόμαστε ̇ τα βλέπουμε όλα μαύρα. Βλέποντας μας ο Θεός ότι προσέχουμε και φυλαγόμαστε, μας προστατεύει. Όταν τον παρακαλούμε να μας προφυλάξει από συναντήματα, τότε ο Θεός ματαιώνει όλες τις κακοτοπιές και παγίδες. Από πόσα μας φυλάει η Παναγία που δεν τα συναντούμε! Όπως τη μάνα, που κοιμάται το μωρό και του διώχνει τις μύγες. Τι ξέρει το μωρό σαν κοιμάται; Έτσι κι η Παναγία. Πόσα επιχειρούμε να κάμουμε και δεν τα ταιριάζει...

κα. Πάντως πρέπει να πενθούμε. Να μην λέμε «πριν ναι, έκαμνα τούτο το κακό, μα τώρα όχι». Έτσι δεν είμαστε πενθούντες. Από την πτώση πήγες στην υπερηφάνεια. Να τ’ αποδίδουμε όλα στον Θεό, είτε πέσοντα (ξαπλωμένοι) είτε στέκοντα. Ότι και να κάνουμε το, «δούλοι αχρείοι», δεν πρέπει να σταματήσουμε να το αισθανόμαστε. Π.χ. όταν ένας δούλος δεχτεί από τον κύριο του νερό, φαί, περιποίηση, τι κάμνει; Κάμνει ότι οφείλει. Πάλι όμως είναι δούλος. Να αιτούμεθα συνέχεια να μας δώσει λύπη ο Θεός.

κβ. Σκέπασον τον πραίοντα όταν δεν προκαλείται βλάβη. Π.χ. κάποιον φιλοκατήγορο δεν πρέπει να τον σκεπάσουμε. Όποιος κατακρίνει εκείνον που διαπράττει κάτι κακό, κολάζεται άδικα, μούχτι (τζάμπα). Κατακρίνει, γιατί έχει πονηριά στην καρδιά του.

κγ. Έχουμε σώμα και ψυχή. Ξυπνούμε το πρωί, περιποιούμαστε τα δέντρα, τις όρνιθες, προγευματίζουμε, τρώμε μεσημέρι... και της ψυχής ψιχούιν (ψίχουλο) δεν της δίνουμε.

Από το βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας - Κύπρος. τηλ. 00357-99607871

Subscribe to Email