π. Φιλόθεου Φάρου
Το «θέληµα του Θεού» είναι κάτι που πολλοί χρησιµοποιούν για πολύ ύποπτους λόγους. Και συνήθως για επιβολή και άσκηση εξουσίας. Ποιο όµως είναι στ’ αλήθεια το θέληµα του Θεού; «Ο αγαπών εκ του Θεού γεγένηται και γιγνώσκει τον Θεόν». Αυτό είναι το θέληµα του Θεού. Να αγαπάµε. Να αγαπάµε τον συνάνθρωπό µας, να αγαπάµε τους εχθρούς µας, να προσευχόµαστε για όσους µας µισούν…
Εάν µισείτε αυτόν που σας µισεί, έχει κάποιο αποτέλεσµα; Οδηγεί κάπου; Τι λέει στην Επί του Όρους Οµιλία; «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υµίν οι άνθρωποι, και υµείς ποιείτε αυτοίς οµοίως». Εάν αγαπάτε µόνο αυτούς που σας αγαπούν, το ίδιο κάνουν και οι αµαρτωλοί. Εάν βοηθάτε µόνο όσους σας βοηθούν, το ίδιο κάνουν και οι αµαρτωλοί. Ποιο είναι το νόηµα; «Αγαπάτε τους εχθρούς υµών και αγαθοποιείτε και δανείζετε µηδέν απελπίζοντες, και έσται ο µισθός υµών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου…». Καταλαβαίνετε ποιο είναι το νόηµα; Έχουµε τη δυνατότητα να γίνουµε Θεοί. Τι κάνει τον Θεό, Θεό; Απαντά στην Επί του Όρους Οµιλία: «χρηστός εστιν επί τους αχαρίστους και πονηρούς». Και συνεχίζει: «Γίνεσθε ουν οικτίρµονες, καθώς και ο πατήρ υµών οικτίρµων εστί». Οικτίρµων! Τι ωραία λέξη. Φιλεύσπλαχνος. Ασύλληπτο νόηµα.
Εγώ, ξέρετε, µεγάλωσα στην Τρούµπα, ο πατέρας µου είχε κουρείο εκεί. Κι είχα την ευκαιρία να γνωριστώ µε τους χασικλήδες και τις πόρνες της περιοχής. Σας διαβεβαιώνω, αγαπητέ µου, πως σ’ αυτούς τους ανθρώπους είδα περισσότερο Θεό απ’ ό,τι σε υποτιθέµενους ευσεβείς. Στα στενά της Τρούµπας συνάντησα την Ορθοδοξία. Γιατί εκεί είδα ανθρώπους οικτίρµονες. Σπλαχνικούς. Έχοντας οι ίδιοι πλήρη επίγνωση της κατάντιας τους, ήταν ανεχτικοί τόσο µεταξύ τους όσο και µε τους άλλους. Αυτοί οι µεγάλοι αµαρτωλοί βίωναν και ακτινοβολούσαν την πιο καίρια χριστιανική αρετή, που είναι η χωρίς όρους και προϋποθέσεις αποδοχή του άλλου. Ενώ εµείς δεν έχουµε επίγνωση της κατάντιας µας.
Ο άνθρωπος που έχει επίγνωση γίνεται ταπεινός. Και η ταπεινότητα πού οδηγεί; Στην επιείκεια για τους άλλους. Εµείς θεωρούµε τους εαυτούς µας ανώτερους, ευπρεπείς, σοβαρούς, δυνατούς, καλύτερους… Και τους άλλους υποδεέστερους από εµάς, επειδή είναι διαφορετικοί. Φυλετικά, σεξουαλικά, µορφωτικά, κοινωνικά… Και γι’ αυτό δεν είµαστε ούτε ανεχτικοί ούτε ελεήµονες. Αλλά, πιστέψτε µε, δεν χρειάζεται να είναι τίποτε άλλο ο άνθρωπος στη ζωή του πέρα από οικτίρµων. Γιατί αυτό είναι το κατ’ εξοχήν γνώρισµα του Θεού.
