Γιώργου Κυπριανού
Σε ένα κόσμο που προωθεί την κοσμική επιτυχία και καταξίωση, την «πρωτιά» σε όλα τα επίπεδα, τον δυναμισμό, τον «τσαμπουκά», την επανάσταση και την αντίσταση, την επίμονη διεκδίκηση των δικαίων και των συμφερόντων, τον ανταγωνισμό και την αναγνώριση, την απόκτηση υλικών αγαθών με κάθε τρόπο και ηθικό κόστος, την εκδίκηση και ανταπόδοση σε κάθε πρόκληση, την επιθετικότητα και την φωνασκία, τη νευρικότητα και την εξωστρέφεια, την επιδεικτική αυτοπροβολή και την ωραιοπάθεια, έρχεται και φέτος ο Χριστός για να γεννηθεί και να μας καλέσει προς συνάντηση.
Και αναλογίζεται κανείς το πώς μπορεί ο Χριστός ο διωγμένος, ο ανέστιος και άστεγος, ο φυγάς και πρόσφυγας, της παντελούς ανέχειας και μηδαμινής αναγνωρισιμότητας, ο άγνωστος και αφανής, ο έσχατος και αδύνατος, ο ηττημένος και ποτέ αντιμαχόμενος, ο κοσμικά αποτυχημένος και προκλητικά εσωστρεφής να έχει θέση μέσα σε αυτόν τον κόσμο; Μόνο ως «loser» μπορεί να χαρακτηριστεί, ένας άνθρωπος που είναι προορισμένος μόνο για να χάνει, να μην έχει καμία προοπτική ανέλιξης, να μην έχει τίποτα άξιο να επιδείξει στη ζωή του, ένας άνθρωπος χαμένος και εντελώς ανάξιος κάθε υπόληψης και αξίας. Αυτός είναι ο Χριστός μέσα από το φακό του διαχρονικού κοσμικού προφίλ, πόσο μάλλον του σημερινού, όπου η τεχνολογία και τα μέσα ενημέρωσης έχουν απογειώσει το κοσμικό ιδεώδες. Αυτός είναι ο Χριστός μέσα από τα φίλτρο του σύγχρονου «success story».
Κι όμως. Ο Χριστός ήρθε για να ανατρέψει τα δεδομένα, ήρθε για να γίνει το σκάνδαλο του κόσμου και της ιστορίας, ήρθε για να αναποδογυρίσει την πυραμίδα και να θέσει στον πάτο την κορυφή και όχι το αντίστροφο. Αυτή είναι και η οδός του ευαγγελίου, η οδός της ζωής της Εκκλησίας, το ιδεώδες της ζωής των αγίων. Για τα μάτια του κόσμου πάντα θα είναι οι «losers», οι χαμένοι και ανάξιοι της ζωής. Για τα μάτια του Θεού είναι οι «εκλεκτοί» και οι «άρχοντες» του κόσμου και της αιωνίας ζωής. Με τη δύναμη στην ταπείνωση και την υπεροχή στην αποδοχή της «αδικίας», η Εκκλησία πορεύεται στους αιώνες και επιτελεί τα ανεξήγητα και ανατρεπτικά. Το πώς μια φάτνη στη μέση του πουθενά, μέσα στη βρώμα και την ακαθαρσία χώρισε την μέση στην ιστορία. Το πώς η θρησκεία ενός Θεού Εσταυρωμένου Θεού κατέκτησε «τσουναμικά» σε ελάχιστα χρόνια την ανθρωπότητα.
