Τζούλιεν Γκρίν
Το να αγαπάς μέχρι του σημείου να πεθάνεις γι’ αυτόν, κάποιον που ποτέ δεν άκουσες τη φωνή του, που ποτέ δεν είδες το πρόσωπο του, αυτός είναι ο τέλειος Χριστιανισμός. Κάποιος στέκεται δίπλα σ’ ένα παράθυρο και παρακολουθεί το χιόνι που πέφτει και ξαφνικά γεμίζει από μια ακατονόμαστη χαρά. Στη βαθύτερη στιγμή, αισθάνεται μια μυστηριώδη ειρήνη χωρίς κάποια προσωπική σκοτούρα – υπάρχει το καταφύγιο, το μόνο. Επειδή Παράδεισος δεν είναι τίποτε άλλο από την αγάπη του Θεού, και δεν υπάρχει άλλη Κόλαση από το να είσαι κάποιος μακριά από τον Θεό.
