Ἐπισκόπου Κάλλιστου Ware
Εὐχαριστία, μετάνοια, αἰτήματα – αὐτή τή βασική σειρά πρέπει νά ἀκολουθοῦμε ὅταν προσευχόμαστε. Δέν ἀρχίζουμε μέ τήν ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Πρίν σκύψουμε νά δοῦμε τή δική μας ἀσχήμια, πρέπει νά ἀτενίσουμε μέ εὐγνωμοσύνη τή δόξα τοῦ Θεοῦ. Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού ὁ νυχθήμερος λατρευτικός κύκλος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἀρχίζει κάθε μέρα μέ τόν Ἑσπερινό καί τήν ἀνάγνωση τοῦ 103ου ψαλμοῦ, πού εἶναι ἕνας ὕμνος δοξολογίας γιά τή δημιουργία:
Εὐλόγει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον,
Κύριε ὁ Θεός μου, ἐμεγαλύνθης σφόδρα,
ἐξομολόγησιν καί μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω…
Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα σου, Κύριε·
πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας.
Ἡ Θεία Λειτουργία ἀρχίζει μέ παρόμοιο τρόπο, ὄχι μέ μία πράξη μετανοίας, ἀλλά μέ μία διακήρυξη τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ: “ Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός, καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…” Ὡς λαός τοῦ Θεοῦ, ἀρχίζουμε πρίν ἀπό ὅλα δοξάζοντάς Τον γιά τή χαρά τῆς Βασιλείας Του.
