Μητροπολίτη Λεμεσοῦ Γέροντος Ἀθανασίου
Πόσα πράγματα σήμερα γεννοῦν ἀνασφάλεια καί φοβίες καί δισταγμούς καί ἀγωνίες μέσα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων… Ὅλοι μας ἔχουμε αὐτή τήν ἀπορία: ποῦ πᾶμε, τί γινόμαστε, τί μέλλει νά συμβεῖ σέ μᾶς, στά παιδιά μας, στήν πατρίδα μας, στόν κόσμο ὁλόκληρο.
Ὅλα αὐτά τά ἐρωτήματα τά ὁποῖα εἶναι ἀνθρώπινα καί φυσιολογικά ἀπαντοῦνται μόνο ὅταν ὁ Θεός εἶναι στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν μάθουμε νά λέμε ὅτι ὁ Θεός εἶναι γιά μᾶς καταφυγή καί δύναμη καί ὅτι ὁ Θεός εἶναι γιά μᾶς ἡ ἐλπίδα μας. Δέν ἐλπίζουμε στά ἀνθρώπινα ἐπιτεύγματα. Καί αὐτά εἶναι καλά, βέβαια, καί εὐλογημένα καί μακάρι νά ὑπάρχουν, ἀλλά πάνω ἀπό αὐτά ἔγκειται ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ καί ἡ εὐλογία Του στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀποδώσει στόν Θεό τή θέση πού ὑπάρχει μέσα στήν καρδιά του, ὅταν μάθει νά λέει στόν Θεό αὐτό πού λέμε στήν Κυριακή προσευχή «γενηθήτω τό θέλημά σου», ὅ,τι θέλει ὁ Θεός, ὅπως ἔλεγαν καί οἱ πατέρες μας, τότε μία μεγάλη ἀσφάλεια καλύπτει τήν ψυχή του. Γιατί δέν ἐλπίζει σέ ὑλικά πράγματα καί σέ ἀνθρώπινες παρηγοριές καί δυνάμεις, ἀλλά ἐλπίζει ἐπί Κύριον καί ἡ ἐλπίδα εἰς τόν Κύριον διαλύει τά σκοτάδια τῆς ἀμφιβολίας, τῆς ἀπορίας, τῆς φοβίας καί τοῦ δισταγμοῦ.
