Σταύρου Φωτίου
Ὅταν ἄλλοι ἐπιθυμοῦν νά ἐξουσιάζουν, νά ἀποκτήσουν ἰσχύ, νά ἀνέλθουν σέ ἀξιώματα, νά βιώσουν τίς πρωτοκαθεδρίες, ἐσύ νά κινεῖσαι πρός τήν ἀντίθετη κατεύθυνση.
Νά ξέρεις ὅτι ἡ τάση ἐξουσιασμοῦ τῶν ἄλλων ἐκφράζει εἰδωλοποίηση τοῦ ἐγώ, ἀπό τήν ὁποία πηγάζει ἡ θεώρηση τοῦ συνανθρώπου ὡς κατώτερου, ὅτι μή ἀποδοχή τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἄλλου δείχνει φόβο μπροστά στήν ἕτερη βούληση, φανερώνει τήν ἀνασφάλεια τῆς ταυτότητας καί τήν ἀμυντική περιχαράκωση.
Ἀπεναντίας, ἐσύ νά ἀγωνίζεσαι γιά τήν ἔσωθεν καί ἔξωθεν ἀπελευθέρωσή σου, νά μήν χρειάζεσαι καθοδηγητές καί συμβουλάτορες, νά μήν προσκυνᾶς κάθε λογῆς αὐθεντίες.
Προπάντων μήν περιμένεις ἄλλους νά σέ ἐλευθερώσουν. Ὁ ἴδιος νά αἰσθανθεῖς ὡς πρωταρχική ἀνάγκη τήν ἀπαλλαγή ἀπό ὁποιασδήποτε μορφῆς δουλεία, ἀπό ὁτιδήποτε σέ ἐμποδίζει νά βιώσεις τή χαρά καί τήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς.
Ποτέ μήν λησμονεῖς ὅτι στή δική σου ἐλευθερία ἀνήκει ὁ τελικός λόγος γιά τίς ἐπιλογές σου˙ ἐσύ, καί μόνο ἐσύ, ἀναλαμβάνεις τό μέγα προνόμιο τῆς ἀμεταβίβαστης προσωπικῆς εὐθύνης.
