Πραγματικά ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει αὐτή τήν ἐλεήμονα διάθεση καί στέκεται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μετά παρρησίας καί τρόπον τινά ὑπερασπίζεται τόν ἀδικούμενο ἄνθρωπο, κυριολεκτικά αὐτός ὁ ἄνθρωπος μοιάζει μέ τόν Θεό. Καί τοῦ ἐλεήμονος ἀνθρώπου ἡ καρδιά εἶναι σάν ἕνα θυσιαστήριο, μία θυσία ἡ ὁποία προσφέρεται στόν ἐλεήμονα Θεό.
Γι’αὐτό οἱ Πατέρες μιλώντας γιά τήν κρίση, τονίζουν ὅτι δέν εἶπε ὁ Θεός οὔτε ἄν νηστεύσατε, οὔτε ἄν μείνατε καθαροί, οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο. Τί εἶπε ὁ Θεός; Ὅτι ἤμουν πτωχός καί ξένος καί μέ συνηγάγετε, γυμνός καί μέ ντύσατε, ἀσθενής καί ἐπεσκέψασθέ με καί ὅλα αὐτά τά πράγματα, γιά νά δείξει ὅτι ὁ καρπός τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα εἶναι νά ἀποκτήσουμε ἐλεήμονα καρδία. Ἡ καρδία μας νά γίνει ὅμοια μέ τήν καρδία τοῦ Θεοῦ. Ἄν αὐτό δέν γίνει, τότε σημαίνει ὅτι κάτι δέν πάει καλά. Ἐάν νηστεύεις, ἀγρυπνᾶς, προσεύχεσαι, μελετᾶς, ἀγωνίζεσαι, κάνεις ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί ἡ καρδία σου δέν εἶναι ἐλεήμων, δέν ἔχει ἐλεημοσύνη πρός τόν ἄλλο ἄνθρωπο, εἶσαι σκληρός καί δέν συγκινεῖσαι, σημαίνει ὅτι θέλεις δουλειά. Σημαίνει ὅτι πρέπει νά τό συνειδητοποιήσεις ὅτι ὑπάρχει κάτι, τό ὁποῖο σκληραίνει τήν καρδιά σου. Καί πρέπει νά μάθουμε νά κτυπήσουμε αὐτή τήν καρδιά, νά σπάσει ἡ καρδιά μας. «Σύντριψόν μου τήν καρδία τήν πεπορωμένη», νά σπάσει ἡ καρδιά μας, νά γίνει συντετριμμένη καρδιά, ὥστε νά ἀποκτήσει ἐλεημοσύνη πρός ὅλη τήν κτίση.
Οἱ Ἅγιοι πολλές φορές εἶχαν τέτοια ἐλεήμονα διάθεση, ὥστε καιγόταν ἡ καρδιά τους ὑπέρ ὅλης τῆς κτίσεως, ὑπέρ ὅλου τοῦ κόσμου, ὑπέρ τῶν ἑρπετῶν, τῶν φυτῶν, τῶν δέντρων, τῶν ἀνθρώπων καί τῶν δαιμόνων ἀκόμα. Αὐτή εἶναι λοιπόν ἡ ἐλεήμων καρδία, πού χρειάζεται γιά νά μοιάσουμε μέ τόν Θεό πατέρα μας. Αὐτή ἡ ἐλεήμων καρδία εἶναι τό στοιχεῖο ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐργάζεται πνευματικά. Ἔτσι ὅπως εἶπε ὁ Χριστός: «γίνεσθε οἰκτίρμονες καθώς ὁ πατήρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος οἰκτίρμων ἐστί», νά γίνετε οἰκτίρμονες, ἐλεήμονες, ὅπως ὁ πατέρας σας ὁ οὐράνιος εἶναι οἰκτίρμων καί ἐλεήμων.
Γιά νά ἀποκτήσουμε ἐλεήμονα καρδία πρέπει νά ἀγωνιστοῦμε σέ ὅλες τίς ἀρετές. Ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ πρακτική τοῦ νά δώσουμε ἐκ τοῦ ὑστερήματός μας ἤ ἐκ τοῦ περισσεύματός μας στόν ἄλλο ἄνθρωπο πού ἔχει ἀνάγκη, αὐτό εἶναι ἕνα σκαλοπάτι ἀπαραίτητο. Δέν μπορεῖς, λέει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος, ὅταν ἔρθει ὁ ἀδερφός σου καί σοῦ πεῖ πεινῶ, νά τοῦ πεῖς πήγαινε καί εὔχομαι ὁ Θεός νά σέ θρέψει, δέν γίνεται αὐτό τό πράγμα, πρέπει νά τοῦ δώσεις κάτι νά φάει.
Πηγή: http://www.imlemesou.org/index.php
