Ἀρχιμανδρίτη Τύχωνα Ἀνδρέου
Ὑπάρχει μία εὐλογημένη συνήθεια τήν περίοδο τῆς Ἁγίας Σαρακοστῆς νά διαβάζεται ἡ Κλίμακα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Σιναΐτου. Γράφτηκε τόν 6ο αἰώνα καί, ἐνῶ ἔχουν περάσει ἀπό τότε τόσα χρόνια, ἐντούτοις διαβάζεται ἀδιάκοπα ἀπό τήν Ἐκκλησία!
Κλίμακα, δηλαδή σκαλοπάτια, πού πρέπει νά ἀνεβοῦμε. Καί πόσα εἶναι αὐτά; 30. Καί ἡ ἀνάβαση σκληρή καί κοπιαστική. Χρειάζεται ὁ προσωπικός ἀγώνας, ἀφοῦ δέν ὑπάρχουν ἐδῶ τά «ἀνσανσέρ»…Πρέπει νά ἀναβαίνουμε προσεκτικά ἐμεῖς καί ἀσφαλῶς, ἀφοῦ μέγας ὁ κίνδυνος τῆς πτώσης ἀπό ψηλά. Καί, ὅταν προχωρᾶμε, κανόνας ἀπαράβατος εἶναι ὅτι δέν πρέπει νά βλέπουμε κάτω…ἀλλά μόνο ψηλά, ἀφοῦ ὁ σκοπός μας εἶναι νά φθάσουμε στό 30ο σκαλοπάτι…στό Θεό!
Ἄς δοῦμε, ὅσο μᾶς ἐπιτρέπει καί ὁ χῶρος, μερικά ἀπό τά σκαλοπάτια τί λένε. Διότι κάθε σκαλοπάτι ἔχει τή δικιά του ὀνομασία. Μετάνοια λέγεται τό ἕνα, Προσευχή τό ἄλλο, τό παραπέρα Ἁγνεία, τά ἄλλα Πραότης, Ταπείνωσις, Ἡσυχία, καί τό τελευταῖο ἔχει τίς τρεῖς ἀρετές μαζί Ἀγάπη, Ἐλπίδα καί Πίστη. Ἀρετές πού πρέπει νά κοσμοῦν τόν ἀγωνιζόμενο χριστιανό.
Ἀπό τήν ἄλλη, κάποια σκαλοπάτια ἔχουν ὀνομασίες…ἀκάθαρτες καί ξένες γιά τόν χριστιανό…Μνησικακία, Καταλαλιά, Ψεῦδος, Δειλία, Κενοδοξία, Ὑπερηφάνεια, Γαστριμαργία… Μά, γιατί παρατίθενται καί αὐτές; Ἀκριβῶς γιά νά μᾶς ὑπενθυμίζουν τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες πού πρέπει νά ἀποστρέφεται, νά ἀποφεύγει ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ.
Οἱ σχολιαστές τοῦ περίφημου αὐτοῦ ἀσκητικοῦ συγγράμματος τόνισαν ὅτι στόχος τῆς Κλίμακος εἶναι νά κηρύξει τήν ὑψηλή μας ὑποχρέωση νά ἀναμορφώσουμε τόν ἑαυτό μας καί νά ἀγωνιστοῦμε. Ἡ πνευματική ζωή εἶναι ἕνας συνεχής ἀγώνας γιά τή μεθηλικίωσή μας. Μόνοι μας ὅμως δέν μποροῦμε, γιατί μέγας ὁ κίνδυνος τῆς ὑπερηφάνειας, ἀφοῦ, κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, «ὑπερηφάνεια εἶναι ἄρνησις τοῦ Θεοῦ, ἐφεύρεσις τῶν δαιμόνων». Χρειαζόμαστε ὁδηγό, διδάσκαλο, καθοδηγητή καί μάλιστα ἔμπειρο. Ἔχουμε ἀνάγκη πνευματικοῦ πατρός ὁ ὁποῖος θά μᾶς κρατάει τό χέρι κατά τήν ἀνάβαση καί θά μᾶς ὑπομιμνήσκει πατρικά συνεχῶς ὅτι στόχος μας εἶναι…τό 30ο σκαλοπάτι. Ὅταν φθάσουμε ἐκεῖ θά μᾶς παραδώσει στό Χριστό τοῦ ὁποίου τή φωνή θά ἀκούσουμε νά μᾶς λέει «Εὖ δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ, εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου Σου»!
Καλή Ἀνάβαση, Καλή Σαρακοστή. Καί νά θυμόμαστε ὅτι προχωρᾶμε μαζί, ἀδελφός ὑπό ἀδελφοῦ βοηθούμενος!
