Μωυσέως Μοναχού Αγιορείτη
- Πόσο ο ασθενής μαζεύεται, μαλακώνει η ψυχή του, ταπεινώνεται, θυμάται τον θάνατο…
- Ο Θεός γνωρίζεται και έλκεται τις νύχτες. Η αγρυπνία είναι το κατ’ εξοχήν έργο του μοναχού. Το μεσονύχτι μιλά ο Θεός.
- Πρέπει να μάθουμε τα χούγια του Θεού. Ο Θεός είναι ότι πιο ευαίσθητο μπορούμε να φαντασθούμε. Είναι τόσο υπάκουος, τόσο κοντά μας. Τον έχουμε σκληρό, περ’ απ’ τα σύννεφα χωμένο, χαμένο. Δεν τον βλέπουμε, όμως ξέρουμε ότι υπάρχει.
- Ο ύπνος να γίνει δούλος, όχι αφέντης.
- Να ψάχνουμε τις αιτίες που δεν είμαστε χαρούμενοι.
- Οι άγιοι είναι οι πιο καλοί φίλοι, οι νικητές, οι φίλοι του Χριστού που τους ακούει εύκολα, που μας ακούνε γρήγορα. Πρέπει να μάθουμε τι θέλουν. Να τους καλοπιάνουμε. Νάμαστε τίμιοι μαζί τους. Να μη λησμονάμε τις υποσχέσεις μας. Να μην τους αφήνουμε εκτεθειμένους απέναντι στο Θεό… Οι άγιοι διώχνουν την παγωνιά, τη μοναξιά. Έρχονται αμέσως, ακούν αμέσως. Είναι το διακόνημά τους αυτό. Είναι τόσο απλό.
- Καλύτερα νάχεις δυσκολίες, παρά να νομίζεις πως πας καλά.
- Οι σχέσεις μας με τους άλλους δείχνουν τις σχέσεις μας με τον Θεό.
- Πόσο προνοητικοί, προσεκτικοί, ευγενείς, έξυπνοι, φρόνιμοι και ταπεινοί πρέπει νάμαστε με τους άλλους αν θέλουμε να δούμε πρόσωπο Θεού.
- Αυτό που μπορεί κανείς να δώσει στον Θεό είναι ο πόνος.
