Μητροπολίτη Σουρόζ Ἀντωνίου
Πρίν ἀπό ἀρκετά χρόνια, ἦρθε νά μέ δεῖ ἕνας ἡλικιωμένος γύρω στά ὀγδόντα πέντε. Ἤθελε νά μέ συμβουλευτεῖ, ἐπειδή δέν μποροῦσε νά συνεχίσει νά ζεῖ μέ τήν ἀγωνία μέ τήν ὁποία εἶχε ζήσει γιά περίπου ἑξήντα χρόνια. Στόν ἐμφύλιο πόλεμο τῆς Ρωσίας εἶχε σκοτώσει τό κορίτσι πού ἀγαποῦσε καί πού καί αὐτό τόν ἀγαποῦσε. Ἀγαποῦσε ὁ ἕνας τόν ἄλλο πολύ. Σκόπευαν νά παντρευτοῦν, ἀλλά κατά τή διάρκεια μίας σκοποβολῆς, αὐτή εἶχε τρέξει ξαφνικά μπροστά ἀπό τή γραμμή σκόπευσης καί ἔτσι ἦταν πολύ ἀργά γιά νά ἐκτρέψει τή βολή του.
Γιά ἑξήντα χρόνια δέν εἶχε μπορέσει νά βρεῖ εἰρήνη. Ὄχι μόνο εἶχε κόψει τό νῆμα μίας ζωῆς πού τοῦ ἦταν ἄπειρα πολύτιμη, ἀλλά μίας ζωῆς πού ἄνθιζε καί πού ἦταν ἐξίσου πολύτιμη καί γιά τό κορίτσι πού ἀγαποῦσε. Μοῦ εἶπε ὅτι προσευχόταν, ζητοῦσε συγγνώμη ἀπό τόν Κύριο, εἶχε ἐξομολογηθεῖ, εἶχε μετανοήσει, εἶχε λάβει τήν ἄφεση καί τή Θεία Κοινωνία - εἶχε κάνει ὅλα ὅσα ἡ φαντασία του καί ἡ φαντασία αὐτῶν στούς ὁποίους εἶχε στραφεῖ γιά συμβουλές εἶχε προτείνει, ποτέ ὅμως δέν μπόρεσε νά βρεῖ εἰρήνη.
Μέ μία ἔμπνευση ἔντονης καί δυνατῆς συμπάθειας, τοῦ εἶπα: «Στρέφεσαι στόν Χριστό πού δέν ἔχεις δολοφονήσει, στούς ἱερεῖς πού δέν ἔχεις πληγώσει. Γιατί δέν ἔχεις σκεφτεῖ νά στραφεῖς στό κορίτσι πού σκότωσες;».
Ἐξεπλάγη. Δέν μπορεῖ ὁ Θεός νά συγχωρήσει; Δέν εἶναι ὁ μόνος πού μπορεῖ νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων πάνω στή γῆ; Καί ὅμως, ἔτσι εἶναι. Τοῦ εἶπα, λοιπόν, πώς, ἄν τό κορίτσι πού πυροβόλησε μποροῦσε νά τόν συγχωρήσει, νά μεσολαβήσει γι’ αὐτόν, τότε ἀκόμη κι ὁ Θεός δέν θά μποροῦσε νά τήν προσπεράσει ἀσυγκίνητος.
Ὑπάρχει μία ἱστορία γιά τόν προφήτη Δανιήλ. Ὁ Δανιήλ προσεύχεται καί ὁ Θεός τοῦ λέει ὅτι ἡ προσευχή του εἶναι μάταιη. Αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι μία ἡλικιωμένη γυναίκα, πού τόν φθονεῖ, προσεύχεται ἐνάντια στήν προσευχή τοῦ Δανιήλ καί ἔτσι ἡ προσευχή της εἶναι σάν δυνατός ἄνεμος πού σβήνει τή φλόγα τῆς προσευχῆς πού ὁ Δανιήλ ἔλπιζε πώς θά φθάσει στόν οὐρανό.
Αὐτή ἦταν ἡ εἰκόνα πού πιθανῶς μοῦ ἦρθε ὑποσυνείδητα. Τοῦ πρότεινα νά κάθεται μετά τή βραδινή προσευχή καί νά διηγεῖται στήν κοπέλα γι’ αὐτά τά ἑξήντα χρόνια πνευματικῆς ἀγωνίας, γιά μία καρδιά πού σπαταλήθηκε, γιά τόν πόνο πού εἶχε ὑπομείνει, καί νά τῆς ζητήσει συγγνώμη καί κατόπιν νά τῆς ζητήσει νά μεσολαβήσει γι’ αὐτόν στόν Κύριο νά στείλει εἰρήνη στήν καρδιά του, ἄν, βεβαίως, τόν εἶχε κι αὐτή συγχωρήσει. Τό ἔκανε, καί ἦλθε ἡ εἰρήνη. Ἔτσι μπορεῖ νά ἐκπληρωθεῖ ὅ,τι ἔχει μείνει ἀτέλειωτο στή γῆ. Ὅ,τι ἔχει ἀποτύχει στή γῆ μπορεῖ νά θεραπευθεῖ ἀργότερα, ἀλλά τό τίμημα μπορεῖ νά εἶναι πολλά χρόνια πόνου καί τύψεων, δακρύων καί μοναξιᾶς.
