Κυριάκου Χαραλαμπίδη
Εἶχε τριακόσια στρέμματα ὑπό κατοχήν
καί τόν πατέρα της στά βάθη τῆς Ἀνατολῆς.
Θά παντρευόταν εὐτυχῶς ἕνα καλό παιδί.
Κατά τήν τελετή τοῦ μυστηρίου
δέν πρόσεξε κανένας τόν πατέρα της.
Μπῆκε ἀπ’ τό νάρθηκα κρυφά καί στάθηκε
πίσω ἀπό μία κολόνα καί καμάρωνε.
Ὕστερα σκούπισε μέ τό μανίκι του
τό ξεσκισμένο καί φτωχό του δάκρυ.
Τόν πήρανε γιά ἠλίθιο τοῦ χωριοῦ
καί τόν ἀφήκανε στήν ἡσυχία του.
Τελειώνει ὁ γάμος, καί νά χαίρεστε τά στέφανα.
Παίρνουν κουφέτα καί λουκούμια, μπαίνουν
καθένας στ’ αὐτοκίνητό του, χάνονται.
Ὁ στοργικός πατέρας πάει κι αὐτός
στήν Πράσινη Γραμμή, περνᾶ σκυφτός
παίρνει ξανά τή θέση του στό χῶμα.
