Τάσου Μητσόπουλου
Είναι αλήθεια πως αδυνατούμε μια τέτοια πολυσήμαντη μέρα, να διακρίνουμε τα όρια θρησκευτικής και εθνικής γιορτής.
Που θα κατατάξουμε άραγε την Μπουμπουλίνα που με παρρησία ψιθύριζε «Ευλογητός ο Θεός», σα μάθαινε τον ηρωικό θάνατο των παιδιών και του συζύγου της;
Ποια τα όρια μεταξύ Πίστεως και Πατρίδας, όταν ο Κολοκοτρώνης σε μια κρίσιμη καμπή του αγώνα, απελπισμένος από την εγκατάλειψη των συντρόφων του και τον εμφύλιο σπαραγμό, μπαίνει στην εκκλησιά στο Χρυσοβίτσι, προσπίπτει μετά δακρύων στην εικόνα της Παναγιάς μας και την ικετεύει να ρύση εξ αιμάτων τον απεγνωσμένο λαό;
Ενώ ο θυμόσοφος Μακρυγιάννης, αναφερόμενος στο ρόλο του κλήρου και αποδοκιμάζοντας όσους επιχειρούσαν από τότε να αμφισβητήσουν την προσφορά του, σημειώνει: «…καὶ βρίζουν, οἱ πουλημένοι εἰς τοὺς ξένους, καὶ τοὺς παπάδες μας, ὁποῦ τοὺς ζυγίζουν ἀπόλεμους. ᾽Εμεῖς τοὺς παπάδες τοὺς εἴχαμε μαζὶ εἰς κάθε μετερίζι, εἰς κάθε πόνον καὶ δυστυχίαν. Ὄχι μόνον διὰ νὰ βλογᾶνε τὰ ὅπλα τὰ ἱερά, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ μὲ ντουφέκι καὶ γιαταγάνι, πολεμώντας ὡσὰν λεοντάρια. Ντροπὴ Ελληνες! Ὅ,τι καὶ ἂν ἐκάμαμεν ἦτο ἔμπνευσις καὶ ἔργον τῆς Θείας προνοίας».
Ενώ η άλλη ηγετική μορφή του ξεσηκωμού, ο θρυλικός Γέρος του Μωριά, ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης, αποτυπώνει με θαυμαστή ενάργεια το πνεύμα του αγώνα δίνοντας αποστομωτική και διαχρονική απάντηση σε όλους εκείνους που επιχειρούν την παραχάραξή του μέσα από αυθαίρετες ερμηνείες του: «Σὰν μία βροχὴ ἦρθε σὲ ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας καὶ ὅλοι, καὶ οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ γραμματισμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, ὅλοι συμφωνήσαμε στὸν ἴδιο σκοπὸ καὶ κάναμε τὴν ἐπανάσταση… Ἡ ἐπανάστασις ἡ ἐδική μας δὲν ὁμοιάζει μὲ καμμίαν ἀπὸ ὅσας γίνονται τὴν σήμερον εἰς τὴν Εὐρώπην. Τῆς Εὐρώπης αἱ ἐπαναστάσεις ἐναντίον τῶν διοικήσεών τους εἶναι ἐμφύλιος πόλεμος· ὁ ἐδικός μας πόλεμος ἦτο πλέον δίκαιος. Ἦτον ἔθνος μὲ ἄλλον ἔθνος».
Τι άραγε δείχνει το ’21; Μας προσφέρουν οι σεβάσμιες και αξεθώριαστες μορφές του αγώνα, το αειθαλές μήνυμα ότι ο άνθρωπος νοείται άνθρωπος μόνο ως ελεύθερος, ότι η ανθρώπινη ζωή νοείται μόνο μέσα σε συνθήκες πνευματικής πρώτα και μετά φυσικής ελευθερίας. Κι αυτό το μήνυμα δεν είναι για το μουσείο. Παραμένει ενεργό όσο οι δυνάμεις της τυραννίας παραμένουν επίσης ενεργές μέσα στις διαδικασίες της ιστορίας.
Απόσπασμα από τον πανηγυρικό της ημέρας
Πηγή: http://www.churchofcyprus.org.cy/article.php?articleID=2240
