ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Κολ. δ΄ 5-11, 14-18)
Αδελφοί, ἐν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω, τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι. Ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πῶς δεῖ ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι. Τὰ κατ’ ἐμὲ πάντα γνωρίσει ὑμῖν Τυχικὸς ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ πιστὸς διάκονος καὶ σύνδουλος ἐν Κυρίῳ, ὃν ἔπεμψα πρὸς ὑμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο, ἵνα γνῷ τὰ περὶ ἡμῶν καὶ παρακαλέσῃ τὰς καρδίας ὑμῶν, σὺν Ὀνησίμῳ τῷ πιστῷ καὶ ἀγαπητῷ ἀδελφῷ, ὅς ἐστιν ἐξ ὑμῶν· πάντα ὑμῖν γνωριοῦσι τὰ ὧδε. Ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἀρίσταρχος ὁ συναιχμάλωτός μου, καὶ Μᾶρκος ὁ ἀνεψιὸς Βαρνάβα, - περὶ οὗ ἐλάβετε ἐντολάς· ἐὰν ἔλθῃ πρὸς ὑμᾶς δέξασθε αὐτόν, - καὶ Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Ἰοῦστος, οἱ ὄντες ἐκ περιτομῆς, οὗτοι μόνοι συνεργοὶ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, οἵτινες ἐγενήθησάν μοι παρηγορία. Ἀσπάζεται ὑμᾶς Λουκᾶς ὁ ἰατρὸς ὁ ἀγαπητὸς καὶ Δημᾶς. Ἀσπάσασθε τοὺς ἐν Λαοδικείᾳ ἀδελφοὺς καὶ Νυμφᾶν καὶ τὴν κατ’ οἶκον αὐτοῦ ἐκκλησίαν· καὶ ὅταν ἀναγνωσθῇ παρ’ ὑμῖν ἡ ἐπιστολή, ποιήσατε ἵνα καὶ ἐν τῇ Λαοδικέων ἐκκλησίᾳ ἀναγνωσθῇ, καὶ τὴν ἐκ Λαοδικείας ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀναγνῶτε. Καὶ εἴπατε Ἀρχίππῳ· Βλέπε τὴν διακονίαν ἣν παρέλαβες ἐν Κυρίῳ, ἵνα αὐτὴν πληροῖς. Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου. Μνημονεύετέ μου τῶν δεσμῶν. Ἡ χάρις μεθ’ ὑμῶν· ἀμήν.
Μετάφραση
Αδελφοί, σ’ ἐκείνους πού δέν εἶναι μέλη τῆς ἐκκλησίας, νά φέρεστε μέ σύνεση, κάνοντας καλή χρήση κάθε εὐκαιρίας. Τά λόγια σας νά εἶναι πάντα γεμάτα χάρη κι ὂχι ἀνούσια. Νά ξέρετε πῶς πρέπει νά ἀποκρίνεστε στόν καθένα. Τά νέα μου θά σᾶς τά πεῖ ὁ Τυχικός, ὁ ἀγαπητός ἀδελφός καί πιστός συνεργάτης, δοῦλος τοῦ Κυρίου ὃπως κι ἐγώ. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς, σᾶς τόν ἒστειλα, για νά μάθει τά νέα σας καί νά ἐνισχύσει τίς καρδιές σας, μαζί μέ τόν Ὀνήσιμο, τόν πιστό καί ἀγαπητό ἀδελφό, τόν συμπατριώτη σας∙ αὐτοί θά σας δώσουν πληροφορίες για ὃσα συμβαίνουν ἐδῶ. Σᾶς στέλνουν χαιρετισμούς ὁ Ἀρίσταρχος, πού εἶναι φυλακισμένος μαζί μου, κι ὁ Μάρκος, ὁ ἀνιψιός τοῦ Βαρνάβα∙ - για τόν ὁποῖο πήρατε ὁδηγίες νά τόν καλοδεχτεῖτε ὃταν ἒρθει∙ - κι ὁ Ἰησοῦς πού λέγεται καί Ἰοῦστος. Αὐτοί εἶναι οἱ μόνοι ἀπό τούς ἐξ Ἰουδαίων χρι-στιανούς πού συνεργάστηκαν μαζί μου στή διάδοση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καί στάθηκαν ἡ παρηγοριά μου. Σᾶς χαιρετοῦν ὁ ἀγαπητός μου γιατρός Λουκᾶς καί ὁ Δημᾶς. Δῶστε τούς χαιρετισμούς μου στούς χριστιανούς τῆς Λαοδικείας , καθώς καί στόν Νυμφᾶ καί στήν ἐκκλησία πού συναθροίζεται στό σπίτι του. Ὃταν διαβάσετε αὐτή τήν ἐπιστολή, στεῖλτε την νά διαβαστεῖ καί στήν ἐκκλησία ταῶν Λαοδικέων, κι ἐσεῖς φροντίστε νά πάρετε τήν ἐπιστολή πού ἒστειλα στή Λαοδίκεια, για νά τή διαβάσετε. Πεῖτε στόν Ἂρχιππο: «πρόσεχε νά ἐκπληρώσεις στό ἀκέραιο τό διακόνημα πού σού ἀνέθεσε ὁ Κύριος». Σᾶς στέλνω κι ἐγώ ὁ Παῦλος χαιρετισμό, γραμμένον μέ τό ἲδιο μου τό χέρι. Μην ξεχνᾶτε στις προσευχές σας τά δεσμά μου. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἂς εἶναι μαζί σας. Ἀμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Λουκ. ι΄ 16-21)
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. Εἶπε δὲ αὐτοῖς· Ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. Ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. Πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.
Μετάφραση
Εἶπε ὁ Κύριος στούς μαθητές του: «Ὃποιος ἀκούει ἐσᾶς, ἀκούει ἐμένα· ὃποιος ἀπορρίπτει ἐσᾶς, ἀπορρίπτει ἐμένα· κι ὃποιος ἀπορρίπτει ἐμένα, ἀπορρίπτει αὐτόν πού μέ ἒστειλε». Ὃταν γύρισαν πίσω οἱ ἑβδομήντα μαθητές, ἒλεγαν γεμάτοι χαρά: «Κύριε, ἀκόμη καί τά δαιμόνια μᾶς ὑπακοῦνε ὃταν τά προστάζουμε στό ὂνομά σου». Κι ὁ Ἰησοῦς τούς εἶπε: «Ἐγώ ἒχω δεῖ τόν σατανά νά πέφτει ἀπό τόν οὐρανό σαν ἀστραπή. Σᾶς δίνω ἐξουσία νά πατᾶτε πάνω σε φίδια καί σκορπιούς, καί νά κυριαρχεῖτε πάνω σ’ ὃλη τή δύναμη τοῦ ἐχθροῦ· τίποτε δέν θά σᾶς βλάψει. Μή χαίρεστε ὃμως γιατί σᾶς ὑπακοῦνε τά δαιμονικά πνεύματα· μᾶλλον νά χαίρεστε πού τά ὀνόματά σας ἒχουν γραφτεῖ στόν οὐρανό». Ἐκείνη τή στιγμή ὁ Ἰησοῦς ἒνιωσε μέσα του ἀγαλλίαση, καί εἶπε: «Σε εὐχαριστῶ Πατέρα, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, γιατί αὐτά πού ἀπέκρυψες ἀπό τούς σοφούς καί τούς συνετούς τά φανέρωσες στούς ταπεινούς. Ναί, Πατέρα μου, αὐτό ἒγινε γιατί ἒτσι τό θέλησες».
