Μιχάλη Σιδερᾶ
Ὁ Ἅγιος Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής, κατά κόσμο Φραγκίσκος Κόττης, γεννήθηκε τό 1897 στίς Λεῦκες τοῦ μικροῦ Κυκλαδίτικου νησιοῦ τῆς Πάρου, ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς, τόν Γεώργιο καί τήν Μαρία. Καθώς ὁ πατέρας του πέθανε, ἡ μητέρα του ἀνέλαβε τήν προστασία τῆς οἰκογένειας. Ὡς τήν ἐφηβική του ἡλικία παρέμεινε στό χωριό, ἐνῶ στή συνέχεια ὑπηρέτησε τή θητεία του στό Πολεμικό Ναυτικό κι ἔπειτα, σέ ἡλικία 23 ἐτῶν, ἀναχώρησε γιά τόν Πειραιά, ὅπου ἐργάστηκε ὡς μικροπωλητής. Οἱ βίοι ἁγίων καί ἀσκητῶν, πού μελετοῦσε ὁ νεαρός Φραγκίσκος, τοῦ προκάλεσαν ἐνθουσιασμό καί πόθο, ὥστε νά ἀκολουθήσει τό παράδειγμά τους. Αὐτόν τόν ἐνθουσιασμό, τόν ἐξάσκησε ἰδιαίτερα στά βουνά τῆς ἀκατοίκητης τότε Πεντέλης, ὅπου ἀγρυπνοῦσε μέ προσευχή στήν ἐρημιά. Ἔπειτα ἀπό θαυμαστά ὁράματα πού τόν ὤθησαν σέ πιό αὐστηρούς πνευματικούς ἀγῶνες, πῆρε τήν ἀπόφαση νά κατευθυνθεῖ πρός τό Ἅγιον Ὄρος γιά νά μονάσει.
Πρῶτος σταθμός του ἦταν τά Κατουνάκια κοντά στόν ἀσκητή Γέροντα Δανιήλ, ἀναχωρώντας ὅμως νωρίς, ποθώντας τήν ἡσυχαστική ζωή. Ἀπό τότε καί στό ἑξῆς ἀποσυρόταν διαρκῶς σέ μέρη κατάλληλα γιά ἡσυχία, ἀγωνιζόμενος νά κρατήσει μέσα του τήν εὐχή. Κάποτε συνάντησε τόν π. Ἀρσένιο, τόν μετέπειτα ἀχώριστο σύντροφο καί συναγωνιστή του και, ἀφοῦ ὑποτάχθηκαν στόν Γέροντα Ἐφραίμ πού εἶχε τήν καλύβα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ στά Κατουνάκια, ἔφυγαν καί οἱ τρεῖς γιά τή Σκήτη τοῦ Ἁγίου Βασιλείου. Μετά τήν κοίμηση τοῦ Γέροντά τους, ἄρχισαν τούς μεγάλους ἀσκητικούς ἀγῶνες. Στή συνέχεια δέχτηκαν γιά συνοδεία τρεῖς ἀδελφούς, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τόν π. Ἀθανάσιο, τόν κατά σάρκα ἀδελφό τοῦ Ἰωσήφ. Ἀπό τό 1938 μέχρι τό 1947 ἀσκήτεψαν στήν Μικρά Ἅγια Ἄννα, ἐνῶ στή συνοδεία τους προστέθηκαν ὁ Γέροντας Ἰωσήφ ὁ Βατοπαιδινός, ὁ πάπα-Χαράλαμπος, μετέπειτα ἡγούμενος τῆς Μονῆς Διονυσίου, καί ὁ πάπα-Ἐφραίμ ὁ Ἀριζονίτης. Στή Νέα Σκήτη, ὅπου μετακινήθηκαν, οἱ ἄοκνοι πνευματικοί ἀγῶνες τοῦ Γέροντος καί οἱ κόποι τῶν μετακινήσεων, τόν κατέβαλαν τελείως. Ἀνήμερα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου μετέλαβε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων γιά τελευταία φορά, παραδίδοντας τό πνεῦμα του στά χέρια τοῦ Κυρίου πού τόσο ἀγάπησε.
Ὁ Ἅγιος Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής, ἀποτέλεσε τό παράδειγμα καί τό φῶς στά σκοτάδια τῆς πνευματικῆς ἀγνωσίας, καταβάλλοντας ἀνυπέρβλητους κόπους, πόνους καί δάκρυα, προκειμένου νά κενώσει ἑαυτόν καί νά καταστεῖ δοχεῖο τῆς Χάριτος, μεταδίδοντάς την στά πνευματικά του τέκνα καί ἐξ αὐτῶν, σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη.
