Πρωτοπρ. Κυριάκου Παπαϊωακείμ
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε ἱστορία ἀπό τήν ὥρα πού γεννηθήκαμε ἀπό τούς γονεῖς μας. Δύο ἄνθρωποι, ἡ Πάναγνος και Ἄσπιλος Παναγία μας καί ὁ Ἔνδοξος Τίμιος Προφήτης καί Πρόδρομος, ἔχουν προϊστορία, ἦρθαν ἐπί σκηνῆς, πρίν γεννηθοῦν ὡς ἄνθρωποι. Τῶν δύο αὐτῶν καί μόνων αὐτῶν, ὡς σκεύη ἐκλογῆς, ἑορτάζομεν καί τίς συλλήψεις στό ἑορτολόγιο τῆς ἐκκλησίας μας.
Εἶναι πολύ γνωστή, καί καθόλα καί ἀπόλυτα δικαιολογημένη, ἡ θέση πού ἐπιφύλαξε ἡ Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική συνείδηση στή μορφή τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Τόν ἐγκωμιάζει καί τόν παρουσιάζει ὡς τό συνδετικό κρίκο δυό κόσμων, τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, γιατί στό πρόσωπό του συγκεντρώνονται ὅλα τά χαρακτηριστικά τόσο τῶν προφητῶν καί τῶν πρό Χριστοῦ δικαίων, ὅσο καί τῶν μαρτύρων καί ἀποστόλων τῆς Καινοδιαθηκικῆς περιόδου.
Εἶναι ὁ μοναδικός «προφητευθείς προφήτης»: «Ἰδού ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν ἔμπροσθέν σου.» (Μαλαχ. γ΄, 1, Μάρκου α΄, 2-3), «Φωνή βοῶντος ἐν τῆ ἐρήμῳ· ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν»(Ἡσ. μ΄, 3. Μάρκου α΄, 2-3). Γιά τόν Ἰωάννη μίλησε προφητικά καί ὁ πατέρας του Ζαχαρίας, ὁ ὁποῖος καί δέχθηκε τόν Εὐἀγγελισμό ἀπό τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τόν ἀποκάλεσε μείζονα προφήτου «λέγω γάρ ὑμῖν μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν προφήτης Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ οὐδείς ἐστιν» (Λουκ. ζ΄, 26).
Σάν λυχνάρι ἔφεξε στούς «καθημένους ἐν σκότει καί σκιᾷ Θανάτου» ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του νά ἀναγνωρίσουν στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ τόν ἀναμενόμενο Μεσσία καί νά πιστέψουν σέ Αὐτόν. Ἑτοίμασε τίς ψυχές μέ τό καθαρτήριο βάπτισμα τοῦ Ἰορδάνη γιά τήν ἀποδοχή τοῦ Νυμφίου τῆς ἐκκλησίας. Τέλος σφράγισε μαρτυρικά τήν πίστη του σέ Ἐκεῖνον πού ἀναγνώρισε καί λάτρεψε κυριολεκτικά «ἐκ κοιλίας μητρός». Ἔτσι, ἔγινε πρότυπο ὅλων τῶν εἰδῶν κλήσεων τῶν μελῶν τῆς ἐκκλησίας. Γιά τούς δικαίους, ὁ «ἐπίγειος ἄγγελος», ὁ γιός τῶν «δικαίων καί ἀμέμπτων» (Λουκ. α΄, 5-25), γιά τούς ἀποστόλους, ὁ πρῶτος κήρυκας τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν (Ματθ. γ΄, 2), γιά τούς μοναχούς ὁ «υἱός τῆς ἐρήμου» (Ματθ. γ΄, 4), γιά τούς μάρτυρες, ἐκεῖνος πού ἄνοιξε τό δρόμο τῆς ἀπόλυτης πίστης στόν Σαρκωθέντα Λόγο καί πού τόν σφράγισε μέ τό αἷμα του.
Ταῖς τοῦ σοῦ Προδρόμου Χριστέ πρεσβείαις, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
